நாளையை எண்ணி இந்த நாளை வீணடிக்கும் நாம்

திருத்தந்தை புனித இரண்டாம் ஜான் பால் - நினைவு 

அக்டோபர் 22, 2018: எபேசியர் 2:1-10; லூக்கா 12: 13-21

வாழ்வு என்பது ஒரு கொடை, நான் கேட்காமலேயே அதற்காக உழைக்காமலேயே நமக்கு கிடைத்த ஒரு கொடை. இந்த வாழ்வு முழுமையாக முதிர்ச்சியோடு வாழப்பட வேண்டிய ஒன்று என்பது நாமறிந்ததே. ஆனால் இன்றைய சமூக போக்கை நாம் உற்று நோக்கினால் அங்கு நாளைய வாழ்வு எப்படி அமைய போகிறது என்ற கவலையிலேயே பல இன்றுகள் கடந்துவிடுவதை நாம் காண்கின்றோம்!  பலமுறை யூதன் முதலாய் ஒரு நல்ல இடத்தையோ காட்சியையோ காணும் போது அதை புகைபடமெடுத்து நாளைய நினைவுக்கு சேகரிப்பதில் நாம் காட்டும் கவனத்தை அன்று, அங்கு, அந்த நேரத்தின் மகிமையை, அழகை உள்வாங்கவோ முழுமையாய் உணர்ந்திடவோ நாம் காட்ட மறந்துவிடுகிறோம். நாளையை பற்றி கவலை பிற்காலத்தை பற்றிய பயம் பல வேளைகளில் நம் மனதில் ஆழமாய் இடம் பிடித்து உள்ள தருணத்தின் பொருளை உணராமல் தவறவிட செய்கிறது. 

ஒருமுறை ஒரு குடும்பத்தின் இரண்டு சிறுபிள்ளைகளை சந்தித்தபோது, சிறியவன் மிக மகிழ்ச்சியாகவும் பெரியவன் சற்று சோகமாகவும் இருந்ததை கவனித்தேன்... ஏன் என்று கேட்டபோது அவர்கள் சொன்ன காரணம் ஒன்று தான். அடுத்த மூன்று நாட்கள் விடுமுறை என்பதால் மகிழ்ச்சி  என்றான் சிறியவன். மூன்று நாட்கள் கழித்து பள்ளி சென்றால் தனக்கு தேர்வு என்பதால் வருத்தம் என்றான் பெரியவன். நமக்கு ஏற்படும் சில ஏமாற்றங்கள், கடினமான சூழல்கள் என்று ஒரு சிலவற்றால் இருக்கக்கூடிய பல நல்ல அனுபவங்களை நாம் முற்றிலும் விணடித்துவிடுகிறோம் அல்லவா! 

நாம் கடவுளின் கையிலிருந்து இந்த வாழ்வை கொடையாய் பெற்றிருக்கிறோம், அதை முழுதுமாய் வாழ அழைக்கப்பட்டிருக்கிறோம் என்பதை நாம் உண்மையிலே உணர்ந்தோமென்றால் நாளையை பற்றிய கவலைகளோ, நடக்காதது பற்றிய வருத்தங்களோ சற்று விலகி நின்று, இன்று, இந்த தருணம் ஆகியவற்றின் பொருளை நாம் புரிந்துகொள்ள இயலும். இன்று நாம் நினைவுகூரும் திருத்தந்தை இரண்டாம் ஜான் பால் உண்மையிலே ஒரு தற்காலத்திற்குரிய புனிதராவார். நமது சூழலும் அவரது சூழலும் அவ்வளவு வேறுபட்டது அல்ல. அத்தனை கட்டுப்பாடுகள், ஒடுக்குமுறைகள் நடுவே வளர்ந்தவர் அவர். ஆனால் ஒருபொழுதும் தன் நேர்மறை சிந்தனைகளை இழக்காமல், மக்களை அன்பு செய்வதிலும், சிறப்பாக இளம்சமுதாயத்தை அன்பு செய்வதிலும், இறைவனிடம் மக்களை ஈர்ப்பதிலும் தன வாழ்க்கையை முழுமையாய் அர்ப்பணித்தார். தன வாழ்வின் இறுதி நாட்களில் அவர் பட்ட துன்பங்களையெல்லாம் எப்படிப்பட்ட மனதிடத்தோடு எதிர்கொண்டார் என்பதை நம்மில் பலர் கண்கூடாக கண்டிருக்கிறோம் அன்றோ! 

இறுதியாய் விஞ்சி நிற்பது ஒரே வினா தான்: அன்பிலே இன்னும் ஆழப்பட நாம் தயாரா? இன்னும் அதிகமாக அடுத்தவருக்காக சிந்திக்க நாம் தயாரா? இன்னும் இரக்கமுள்ளவர்களாக  வளர நாம் தயாரா? இன்னும் நம் உண்மை இயல்பை உணர்ந்தவர்களாய் வாழ நாம் தயாரா? இன்னும் அதிகமாய் கடவுளுக்கு நெருங்கி வர நாம் தயாரா!

Living the tomorrows at the cost of today

The Word and the Saint: Remembering Pope St. John Paul II

Monday, 29th week in Ordinary time
October 22, 2018: Ephesians 2:1-10; Luke 12: 13-21

The life that we have is a gift, a gratuitous gift that the Lord gives us to live! Yes, life is to be lived, lived to the full knowing well that it has been given free, absolutely free.

The tendency today is to fend so much for tomorrow, that today is totally sacrificed. People seem to be so busy photographing the present moment for memory, that they fail to live the present in its entirety. There is so much of worries about the future that we in fact are all the time living our tomorrows at the cost of today. 

I remember a funny incident where I met two boys, one happy and the other sad, but both for the same reason. The first was happy because he had three days of holidays from school; the second was sad because after three days they have to go back to school! People concentrate so much on the difficulties they have or they might have, forgetting the loads of joy that is left unattended. 

Life is given to us to live, and not to worry. If only we are convinced that we belong to God, our worries about tomorrow will be mellowed down, to allow us live our present to the full. If today we are called to render an account of our life, would we be able to say we have lived it fully? We remember today Pope St. John Paul II, a modern saint in all measures... his sanctity consisted in his love for people, specially the youth, in his capacity to draw people to God, to the Church and to holiness, in his total dedication to live his life to the full despite the conditions of control and aggression that stood around. The way he lived through his suffering the last years of his Papacy, we were many of us witnesses to it! 

The question in the final analysis is, amidst all the concerns and possible worries of life, can I become more loving?  Can I become more caring? Can I become more merciful?   Can I become more faith filled?  Can I become more human?  Can I become more godly?

LIVING THE MISSION OF HOPE

Mission Sunday 2018 - 29th Sunday in Ordinary Time 

21st October: Is 53: 10-11; Heb 4: 14-16; Mk 10: 35-45

May your love be upon us O Lord, as we place all our hope on you, we say in response to the Word this Sunday. Hope is a typically Christian value that we are filled in abundance with, when we develop a true relationship with Christ the Risen Lord. The basis of hope is faith, faith is nothing but this relationship we just referred to - a relationship that is born in recognising the Lord who communicates and responding in the way that the Lord wants me to. When this relationship goes strong, whatever comes my way, I shall not be moved or shaken or disturbed or distressed! Nothing will ever perturb me! Because, Hope says things may go wrong for a while, struggles, temptations, troubles and difficulties might come your way, but do not lose heart - for God alone is everlasting! The final word belongs always to God, to no one or nothing else! At times this becomes too difficult to understand or practice, because the world teaches us things that are diametrically opposed to these values. In fact the call to hope is actually a call to unlearn these fallacies of the world today.

Celebrating the Mission Sunday today, we are called to take to heart that we are missionaries sent into this world to hold out hope to every person on earth. Holding out hope is not an easy task... it needs a tough unlearning of  certain fallacies that the world teaches its beings ceaselessly! Unlearning these first of all within oneself and then witnessing before the others is the mission that we are called to live today. Let us not reduce the Mission Sunday to some monetary contribution we make, or things we collect or some help rendered somewhere! It is our life. We are called to live our mission of hope, the mission of unlearning and helping others to unlearn the following fallacies so widespread in the world of today. 

Fallacy 1: Life is all about happiness and pleasure

Fun, thrill, chill, freaking out, just do it... these are considered watchwords for today's generation. At times we justify everything with a statement, 'is it not to be happy after all that we do all that we do here on earth?' No! Life is not merely about happiness and pleasure. There are difficulties, there are struggles, there are sufferings that come our way and they are not just part of our life, but crucial parts of learning in life. Hence hope-filled personnel are those who are able to see beyond getting stuck to happiness and pleasure; there are various other values in life that Christ gives us and invites us to see!

Fallacy 2: I should be totally in control of my life

Planning ahead, programming things, forecasts and foretelling techniques: what are these but signs of desperate desire to be in control of things, of life and of everything that happens there in. But in spite of all these, there are times when we are caught so unaware and unprepared. Yes, life is not totally under our control but that does not mean we are at the mercy of chance! God is in control and the more we realise this, the more wise and mature we become. A hope filled person will never lose his or her cool before unexpected turns of life, because he or she knows for certain wherever life takes us, God is there with us and nothing happens without God's knowledge!

Fallacy 3: Progress is striving to dominate everyone around

In the name of success, development and progress, what the world today teaches us is that we have to look at everyone around as a competition, a threat, someone whom we have to trample upon in order to make our way! The world is getting filled with more and more insensitivity, cruelty and inhumanity. Hope filled persons shall be counter witnesses to this situation, placing persons before things, relationships before comfort, love before success and peace before progress. They are around not to be served, but to serve; not to succeed but to live meaningfully; not to climb high but to live deep. 

These might seem difficult, at times even absurd! But this is what Christ lived. He has been in every situation that we find ourselves in and he has lived a life as a perfect example of how we should. Let us look up to Christ our Hope, and stand firm in the way of life that he has taught us! Let us be hope filled persons, and fill the world with hope today, here and now!