முதிர்ச்சி நோக்கி பயணிக்க

அக்டோபர் 27, 2018: எபேசியர் 4: 7-16; லூக்கா 13: 1-9

தொடர்ந்து நடந்து கொண்டிருக்கும் கத்தோலிக்கருக்கும் கத்தோலிக்கரல்லாத கிறிஸ்தவருக்கும் இடையேயான சண்டைக்கும் சச்சரவுக்கும் தீனி போடக்கூடிய ஒரு பகுதி இன்றைய முதல் வாசகம்! ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து தந்திரமென்றும், சூழ்ச்சியென்றும், தவறுக்கு வழிநடத்தும் ஏமாற்று போதனை என்றும் தூற்றி கொண்டிருக்கும் சிறுபிள்ளைத்தனம் தொடர்ந்து வந்து கொண்டுதானே இருக்கிறது? ஆனால் இன்று நம்மை முதிர்ச்சியை நோக்கி பயணிக்க அழைக்கிறார் பவுலடிகளார். கிறிஸ்துவுக்கு உரிய நிறைவை நோக்கி வளர நம்மை அழைக்கிறார்.  கிறிஸ்துவுக்குரிய நிறைவு என்பது, உண்மையும் அன்புமே என்று நமக்கு அறிவுறுத்துகிறது இன்றைய வார்த்தை. 

உண்மை என்பது இருப்பது... அதை யாராலும் கற்பனையிலும் தன் திறமையிலும் வளர்த்திட முடியாது, இருப்பதை மூடி மறைக்கவும் முடியாது. தாமாக உருவாக்கினால், எனது மனசாட்சியே எனக்கு அதை உணர்த்திவிடும்; உள்ளதை எவ்வளவு தான் மறைத்தாலும் அது இல்லாமல் போய்விடாது! நாம் உண்மையை உணர்ந்து ஏற்றுக்கொள்ளக் கூடியவர்களாய் வளர்வதே நலம். 

அன்பு என்பது கடவுளின் உருவம்... அந்த உருவிலே தான் நாம் படைக்கப்பட்டிருக்கிறோம், அந்த அன்பே நம்மை கடவுளின் பிள்ளைகளாக்குகிறது. அன்பே அடிப்படை உண்மை, எல்லா உண்மைக்கும் ஊற்று அதுவே. அன்பிலே வளர்வோம், அன்பிலே  முதிர்ச்சி அடைவோம். இறைவன் மீதான அன்பிலே, நம் சகோதர சகோதரிகள் மீதான அன்பினிலே வளர உண்மையான முயற்சியெடுப்போம். 

இன்னும் எத்தனை நாட்கள் தான் ஒருவரை ஒருவர் இழிவுபடுத்தி பேசிக்கொண்டு, இறைவனின் ஒரே உடலை துண்டு துண்டாக கூறுபோடப் போகிறோம்? இன்னும் எவ்வளவு காலம் தான் அடுத்தவரின் அழிவில் இன்பம் காண போகிறோம்? இன்னும் ஒருவரை ஒருவர் தீர்ப்பிட்டு, அடுத்தவர் வீழ்ந்தால் மகிழ்ச்சிகொண்டு, அடுத்தவரை பகைவராகவே கருதிக்கொண்டு  வாழ்வது சரியாகுமா? கிறிஸ்துவுக்கு உரியதாகுமா?  

வளருவோம்! முதிர்ச்சியை நோக்கி, கிறிஸ்துவின் நிறைவை நோக்கி, உண்மையை, அன்பை நோக்கி வளர்வோம், கணி தருவோம், இறைவனுக்குரியவர்களாவோம்!

Let us Grow Up!

Saturday, 29th week in Ordinary time

October 27, 2018: Ephesians 4: 7-16; Luke 13: 1-9

The first reading today would lend itself so well for an interdenominational war and a catholics-protestants feud, one calling the other a human trickery and deceptive scheming. Let us grow up dear friends! St. Paul challenges us to grow into the full stature of Christ and that is nothing but truth and love. 

Truth is what is - it is neither cooked up nor covered up! When something is imagined and feigned, it actually doesn't exist; and the one who has cooked it up knows it pretty well. He or she stands convicted by his or her own conscience! What is, is is. Even if it is covered up, it never ceases to exist. We better grow up to accept it.

Love is what God is - and that is where we come from and that is what we are made of. It is the ultimate of all truths. Let us grow in love, love for God, love for each other, a patient acceptance of each other and loving fellowship of brothers and sisters. 

How long would we go on calling each other names, breaking the Body of Christ into non negotiable bits and pieces? How long will we curse each other and rejoice in the fall of the other? How long will you judge each other and eagerly await, if not actively work for, the destruction of the other? If we go on like this, Jesus says that twice in the Gospel today: 'you will all perish!' 

It is high time we realise our call to grow up and bear fruit. God has given us enough and more chances. Let us equip ourselves, not with offences and defences, but with arms of love and feet of generosity. Let us prune our ego and till our arid hearts. Let us sow seeds of love and reap the fruit of brotherhood and sisterhood. 

Love is our identity and nothing else is: by this they will know that you are my disciples, by the love that you have for one another (Jn 13:35). There can be no worse scandal than a divided Church and of course, there can be no better proclamation of the Gospel than a loving and united community of faithful, who live together as brothers and sisters, one in the Lord and in the Spirit!