We, the Holy Spirit and Love!

Friday, 5th week in Eastertide 

4th May, 2018 - Acts 15: 22-31; Jn 15: 12-17

I have always been fascinated by that formulation we see in the first reading today; the apostles when they communicate their decision after a crisis, they say, "it has seemed good to us and to the holy spirit"... It amuses me to see the spontaneity with which they related to and referred to the Holy Spirit.

When the Holy Spirit takes hold of us, all that we do, all that we choose, all that we decide will be guided by love and love alone! They were ready to give up their tradition, their heritage, their laws, all because they loved their new brothers and sisters in Christ. They did not want to over burden them. 

And Christ goes a step further and says: not just traditions and laws, but even your life, you should be ready to lay down! That is true love. If the Son of God has given up everything for the love that he has for us, why do we hesitate to give up anything...especially our ego, our selfishness, our vain glory!!!

We and the Holy Spirit, if we are in constant rapport, we will be filled with true love! If we are filled with true love, then we would make true disciples to Christ, the Son of God who is Love! We, the Holy Spirit and Love, we will make a wonderful "Christ"ian Community. Shall we?

மே 4: ஆவியும் நாங்களும்

நீ, நான், ஆவியார் மற்றும் அன்பு 

தி.ப. 15: 22-31; யோ 15: 12-17

தூய ஆவியாரும் நாங்களும் தீர்மானித்துள்ளோம்... என்று அப்போஸ்தலர்கள் கூறுகின்ற இன்றைய முதல் வாசகத்தின்  பகுதி  இறைவார்த்தையில் என்னை மிகவும் ஆட்கொண்ட பகுதிகளில் ஒன்றாகும். தூய ஆவியாரை  அவர்கள் உணர்ந்த விதமும் அவரோடு அவர்கள் உறவாடிய விதமும் எவ்வளவு எதார்த்தமாய் இருந்தது என்பது இதில் தெளிவாய் வெளிவருகிறது. இது போன்ற உண்மையான எதார்த்தமான ஆழமான அழுத்தமான உறவு ஒன்றை தூய ஆவியோடு கொண்டிருக்கும் போது அது நமது பேச்சிலும், வழக்கத்திலும், அனைத்து பரிமானங்களிலும் அது வெளிப்படும் என்பது உறுதி. 

தூய ஆவி நம்மை ஆட்கொள்ளும் போது நாம் செய்வது அனைத்திலும், நாம் எடுக்கும் முடிவுகளிலும், நாம் அளிக்கும் முக்கியத்துவங்களிலும் முற்றிலும் முழுமையானதொரு உணர்வை நாம் பெறுவோம். அந்த முழுமையின் ஊற்று அன்பு. ஆவியானவர் அன்பின் ஆவியானவராவார்...ஏனெனில் அவர் கடவுளின் ஆவி, கிறிஸ்துவின் ஆவி, தந்தைக்கும் மகனுக்கும் இடையே உள்ள அன்புறவின் ஆவி... 

இதனால் தான் அப்போஸ்தலர்கள், பிரச்சனைகளை சந்திக்கும் போது, அவற்றை ஒரே திருச்சபையாய்  அலசிய போது, எதையும் விட்டுக்கொடுக்க முன் வந்தனர்... அவர்களது பாரம்பரியம், அவர்களது யூத நம்பிக்கையின் அடையாளம், அனைத்தையும் துறக்க அவர்கள் தயாராய் இருந்தனர்... ஒரே காரணம்: மக்கள் மீதிருந்த அன்பு, சகோதர சகோதரிகள் மீதிருந்த அன்பு, ஆவியின் உறவில் அவர்களில் நிறைந்திருந்த அன்பு. 

கிறிஸ்துவோ தன் வாழ்விலே, சட்டங்களையும், பாரம்பரியங்களையும் மட்டும் அல்ல, தன் உயிரையே அடுத்தவருக்காக கொடுக்க முன்வருவது தான் உண்மை அன்பு என்று எண்பித்தார். நாமும் தூய ஆவியால் நிரப்பப்படும் போது.. நமது சுயநலன்கள், விருப்பு வெறுப்புக்களையெல்லாம் தாண்டி, அன்பினால் மட்டுமே இயக்கப்படுவோம்!

இன்று கிறிஸ்து நமக்கு விடுக்கும் அழைப்பு இதுவே: என் சகோதரனே சகோதரியே, நீ, நான், மற்றும் தூய ஆவியானவர் இணையும் போது அங்கு உண்மை அன்பு பிறக்கிறது! இணைய நீ தயாரா?