சனவரி 7: வெளிப்படும் இயேசு

இதோ என் அன்பார்ந்த மகன் 

கிறிஸ்துவின் திருமுழுக்கு பெருவிழா

கிறிஸ்து பிறப்பு காலத்தின் நிறைவாக வருகிறது கிறிஸ்துவின் திருமுழுக்கு பெருவிழா, அதுவே கிறிஸ்து பிறப்பு காலத்தின் உச்சகட்டமும் கூட என்பதில் எந்த ஐயமும் இருக்க முடியாது. தன்னவரை தேடி வந்த இறைவன் தன்னையே முழுமையாய் வெளிப்படுத்தும் தருணம் இது. இதோ என் அன்பார்ந்த மகன் என்று ஒலிக்கும் அந்த குரல் உண்மையில் கூறும் செய்தி என்ன தெறியுமா? இதோ நான். இதோ என் அன்பு. இதோ என் உடன்படிக்கையின் அடையாளம். இதோ உங்களுக்கு என் மாபெரும் கொடை - இதோ இயேசு! இங்கு வெளிப்படுவது இயேசு, இறைவனின் மகன் மட்டுமல்ல, இங்கு இறைவனே தன்னை வெளிப்படுத்திக்கொள்கிறார்! மண்ணில் வந்து பிறந்த அந்த மாபெரும் கோடை படிப்படியாய் தன்னையே நமக்கு வெளிப்படுத்தி வருவதை இந்நாட்களில் தியானித்து வந்தோம் - முதலில், இடையாருக்கு, பின் கிழக்கிலிருந்து வந்த ஞானிகளுக்கு, பின் சிமியோன் அன்னாளின் வழியாக சூசைக்கும் மரியன்னைக்கும், இதோ இன்று மக்களனைவருக்கும் தன்னையே வெளிப்படுத்துகிறார் இறைவன்.

வெளிப்படும் இயேசு என்னவாக வெளிப்படுகிறார் என்று உற்று நோக்குவோம். வல்லமையாகவா? பேரரசராகவா? தீண்டமுடியாத நெருப்பாகவா? அல்லது தொடமுடியாத ஆற்றலாகவா? இல்லை - கொடையாக, இறைவனின் கொடையாக, அன்பாக, உடன்படிக்கையின் அடையாளமாக, இறைவனின் அன்பார்ந்தவராக, நம்மவராக, நமக்கானவராக!

இறைவனின் அன்பாக வெளிப்படும் இயேசு, நம்மை அன்பாக மாற அழைக்கிறார். நேற்று பேசிய திருத்தந்தை ஆழமானதொரு கருத்தை பகிர்ந்துள்ளார்: கிறிஸ்த்து ப்ரிரப்பு விழா முடிந்து விட்டது என்று நினைத்துவிட வேண்டாம்- அது வாழ்நாளெல்லாம் தொடர வேண்டியுள்ளது. நாம் ஒருவர் மற்றவர் மீது வைத்துள்ள அன்பிலே, நாம் ஆதரவற்றவர்கள் மீது காட்டுகின்ற அன்பிலே அது தொடர்ந்திட வேண்டும். இறைவனின் அன்பாம் கிறிஸ்துவின் வெளிப்பாடுகளை நாம் மாற நமக்கு தரப்படும் அழைப்பு இது.

இறைவனின் உடன்படிக்கையின் அடையாளமாய் வெளிப்படும் இயேசு, அந்த உடன்படிக்கைக்கு ஏற்றவர்களாய் வாழ நம்மை அழைக்கின்றார். உடன்படிக்கை என்பது வெறும் ஒப்பந்தம் அல்ல. வெறும் கொடுக்கல் வாங்கல் அனைத்தையும் தாண்டி அது அழியா உறவின் அடையாளம். இறைவனோடு நமக்குள்ள உறவு என்றுமே அழியாது, அது நம்மால் அல்ல ஆனால் என்றும் மாறாத இறைவனால்! என்றும் மாறாத அவர் நாம் இவ்வுறவை உணர வேண்டும் அதற்கு ஏற்றவர்களாய் மாறவேண்டும் என்று நம்மை அழைக்கிறார். அதன் ஆழமான அடையாளமே கிறிஸ்துவின் வருகையும், அவரது மரணமும் அவரது உயிர்ப்புமாகும். எதையும் எதிர்பாராத உண்மையுள்ள உறவில் நாம் வளர்வோமா?

இறைவனின் அன்பார்ந்தவராற் வெளிப்படும் இயேசு, நம்மையும் அன்பார்ந்தவர்களாய் உணர அழைக்கிறார். நமது திருமுழுக்கிலே இறைவன் இதே வார்த்தைகளை நம்மை குறித்தும் கூறினார் என்பதை நாம் உணரவேண்டும்: இதோ என் அன்பார்ந்த மகன், மகள் என்று இறைவன் அன்று நம்மை தேர்ந்துக்கொண்டார். அவ்வார்த்தைகளுக்கு உரியவர்களாய் அவ்வுணர்வை உள்வாங்கியவராகளாய் நாம் ஒவ்வொரு நாளும் வாழ வேண்டும் என்று இறைவன் ஆசிக்கிறார். 

வெளிப்படும் இயேசுவின் விருப்பம் அறிந்தவர்களாய் அவரது உறவில் சகோதர சகோதரிகளாய் தெரிந்துக்கொள்ளப் பட்டவர்களாய், ஒவ்வொரு நாளும் வாழ முனைவோம். கிறிஸ்துவை போன்றே அந்த பொன்னான வார்த்தைகளை கேட்போம்: இதோ என் அன்பார்ந்த மகன், அன்பார்ந்த மகள் - இவரில் நான் பூரிப்படைகிறேன்.

UNWRAPPING JESUS

The Love, the Covenant and the Beloved

SOLEMNITY OF THE BAPTISM OF THE LORD7th January, 2018

Christmas season draws to its close with the Baptism of the Lord, because the manifestation is made as clear as possible at this point when the voice from heaven thunders, "this is my beloved Son!" The moment definitively seals the greatest of the gifts that God has ever given humanity: God's only Son...Jesus the Christ, the Word made flesh! The gift that came down to us on that Christmas night, in the lowliness of the manger, has been gradually unwrapped these days, with manifestations - first to the shepherds, then to the wise men and slowly but strongly to Mary and Joseph, as they beheld that Son of God, in their humble hands.

Today is the culmination of the unwrapping...Jesus the gift of God is unwrapped so magnificently in the Liturgy today. We are called to behold that gift, so that the warning that John gives in his Gospel: he came unto his own and his own did not recognise him, may not happen in our case.

We are called to behold Jesus, the LOVE OF GOD. Jesus is the love of God personified. God's love takes flesh and pitches the tent amidst us... in the person of Jesus! Wherever Jesus went there was healing, life, happiness, forgiveness, in short he was the presence of God, the presence of love, love which lived among people. That is what we are called to perceive, as perceived Peter in the second reading today! To perceive Love living amidst us, manifest today by the very voice of God. Perceiving the presence we are called to transform ourselves into presences of love...for the same voice cries out to us today, in the suffering world, in the marginalised persons and in the exploited brothers and sisters!

We are called to behold Jesus, the COVENANT OF GOD. Isaiah proclaims those beautiful words, : I have given you as a covenant to the people, a light to the nations. A covenant is more than a contract; a covenant is more than an agreement. It is something that is etched into the lives of those who are involved. It is taking responsibility for each other, that is why the Church defines marriage as a covenant! Jesus is the sign of the responsibility God took for his children; God did not spare even God's only Son, writes the Apostle. Perceiving Jesus as the covenant of God, we are called to take responsibility for our brothers and sisters, we are called to concern ourselves with the blind and the deaf of our society, the poor and the needy of our locality, the marginalised and the oppressed in our contexts.

We are called to behold Jesus, the BELOVED OF GOD. The voice declares it in all clarity, as wrote Isaiah of old. "This is my beloved, in whom i am well pleased!" In declaring God's love for Jesus, the voice today declares to each of us: you and I... we are the beloved of God...in whom God takes delight! In our Baptism, God made us God's own, and we belong to God and our God takes delight in us (Ps 149:4). 

In baptism we are made sons and daughters of God...that is brothers and sisters of Jesus, the greatest gift of God, Jesus the Love of God, the covenant of God and the beloved of God...and in Jesus our brother, we are called to be in our contexts, the presence of the love of God; in Jesus our covenant, we are called to be the signs of the covenant of God with the suffering humanity today; in Jesus the beloved of God, we are called to live our lives, every day and every moment pleasing to the Lord, who longs to declare, regarding each of us, "This is my beloved son, my beloved daughter, in whom I am well pleased!"

சனவரி 6: ஒளியின் மக்களாய் வாழ

திருக்காட்சி பெருவிழா 2018

உண்மையான ஒளி உலகிற்கு வந்தது, ஆனால் உலகு அவரை அறிந்து கொள்ளவில்லை. அவர் தமக்குரியவரிடம் வந்தார். அவருக்கு உரியவரோ அவரை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை.அவருக்குரியவர்கள் நாம், ஒளியின் மக்கள் நாம், ஏனெனில் அவரை நாம் கண்டுள்ளோம், அவரை நாம் ஏற்றுள்ளோம்! இதையே என்று கொண்டாடுகின்றோம். இன்று நமக்குள்ளாக நாம் கேட்டுக்கொள்ள வேண்டிய கேள்வியும் இதுவே: நாம் அவரை உண்மையிலேயே கண்டுகொண்டுள்ளோமா? அவரை உண்மையிலேயே ஏற்றுக்கொண்டுள்ளோமா? கடவுளின் வெளிப்பாடு இன்றும் தொடர்ந்து நமக்கு வந்த வண்ணமே உள்ளது... இறைவனை உண்மையிலேயே கண்டுகொண்டிருந்தால், அவரது ஒளியை உண்மையிலேயே ஏற்றுக்கொண்டிருந்தால் இன்றும் தன்னையே வெளிப்படுத்தும் இறைவனை நம்மால் கண்டுகொள்ள இயலும். 


பத்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பு எனக்கு ஏற்பட்ட ஒரு அனுபவம் என்னால் மறக்க முடியாத ஒன்றாகவே இருந்துள்ளது. ஒரு அருட்தந்தை ஒருவரை தொடர்வண்டி நிலையத்தில் இருந்து அழைத்து வரும் பொறுப்பை நாங்கள் இரண்டு சகோதரர்கள் ஏற்றுக்கொண்டிருந்தோம். இது ஏதும் புதியதொரு அனுபவம் இல்லையே...எத்தனை முறை நாம் இதை செய்துள்ளோம். ஆனால் இம்முறை ஒரு சிறிய மாற்றம் என்னவென்றால் நாங்கள் இருவருமே மும்பையிலிருந்து  வரும் அந்த குருவானவவரை பார்த்தது இல்லை. எனினும், ஒரு குருவானவரை பார்த்தவுடனேயே கண்டுபிடிக்க முடியாதா  என்ற எண்ணத்தில் கிளம்பிவிட்டோம்... தொடர் வண்டியும் வந்தது... மக்கள் இறங்கினர். இருவரும் இருவேறு திசைகளை நிர்ணயித்ததுக்கொண்டு காத்துக்கொண்டிருந்தோம். அந்த நடைமேடையே ஏறக்குறைய வெறிச்சோடிவிட்டது ஆனால் அந்த குருவானவரை காணவில்லை. எங்களோடு நின்று கொண்டிருந்தவர்களில் ஏறக்குறைய அனைவரும் புறப்பட்டுவிட்டனர். ஓரிருவர் மட்டுமே நின்று கொண்டிருந்தனர். எங்களுக்கு கவலையாகிவிட்டது. ஒருவேளை கவனக்குறைவில் தவறவிட்டுவிட்டோமோ என்று குற்ற உணர்வு சற்றே தலைதூக்க ஒரு பெரியவர் எங்கள் அருகில் நின்று கொண்டிருந்தவர் எங்களை பார்த்து கேட்டார்... வெள்ளை வெட்டி, வெள்ளை  அரைக்கை சட்டை முகம் முழுக்க தாடி, கையிலே ஒரு காக்கி நிற கைப்பை... 'தம்பி மும்பையிலிருந்து ஒரு குருவானவருக்கு காத்திருக்கிறீர்களா?' ... அம்மாங்கைய்யா. நான் தான் அது, வாங்க போவோம் என்றார்!

எங்கள் அருகிலேயே நின்று இருந்த அவரை நாங்கள் ஏன் கண்டுகொள்ளவில்லை...ஏனென்றால், அவர் எப்படி இருப்பார், என்ன அணிந்து இருப்பார், எப்படி பட்ட பை வைத்திருக்க கூடும் என்று எங்களுக்குள்ளாகவே ஒரு எதிர்பார்பை, ஒரு எண்ணத்தை, ஒரு முற்சாய்வை நாங்கள் ஏற்படுத்திக் கொண்டு காத்திருந்தோம். எங்கள் எண்ணத்திற்கு ஏற்ப அவர் இல்லை என்பதால் அவரை நாங்கள் தவற விட்டுவிட்டோம்.

இன்றும் இறைவன் நம் அன்றாட வாழ்வில் நம்மை சந்திக்க வந்து கொண்டே தான் இருக்கிறார். பல வேளைகளில் நாம் அவரை கண்டுகொள்வதே இல்லை. ஏனெனில் நாம் எதிர்பார்க்காத உருவிலே அவர் வருகிறார்! நம் அயலானில், நாம் ஒரு பொருட்டாகவே கருதாத ஒரு சிலரில், நாம் மதிக்காத நபர்களில், நாம் அன்பு செய்யாத பலரில், நாம் வேண்டாம் என்று ஒதுக்கிவிட்ட அந்த குறிப்பிட்ட நபர்களில், தேவையில் உழல்பவர்களில், அனைவராலும் கைவிடப்பட்டவர்களில், இறைவன் நம்மை சந்திக்க வந்த வண்ணமே இருக்கிறார். வெறும் நற்கருணையிலும், கோவிலின் முற்றங்களிலும் மட்டுமே தேடினால் அவரை  நாம் உறுதியாக தவறவிட்டுவிடுவோம்.

அவரை கண்டுக்கொள்ள நாம் ஒளியின் மக்களாய் வாழவேண்டும்... வாழ்வோமா?