The Courage to Wait

Tuesday, 18th week in Ordinary time

August 7, 2018: Jer 30: 1-2,12-15,18-22; Mt 14: 22-36

Waiting seems an undue demand on persons these days. Traffic, queues, public modes of transport...everywhere this is the feeling we see invariably - people resent to wait. With the Lord, there is no other way to peace than to wait... for God abides in eternity!

Jeremiah today speaks of an imminent and wholesome intervention by God on behalf of the people of Israel. All this while he would be taking to task those people who spoke of a positive change of the times, he would find fault and challenge them. But now they are all silenced, but Jeremiah speaks of it: restoring, rebuilding and raising Israel back from its dust, to be God's people.

Jesus' intention was to state without doubt the fact that whatever happens the Lord never leaves us- be it storming sea or the threatening world around, the last word is the Lord's and we need to wait till the last word is said! It takes enormous courage to do that. 

Our patience runs dry, our ground appears to give way, our trust shifts focus and our minds begin to question. When every thing around us seems to be going wrong, can we just hold the hands of the Lord and keep walking come what may... that requires the courage to wait!

காத்திருத்தலே நம்பிக்கை

ஆகஸ்ட் 7, 2018: எரே 30: 1-2,12-15,18-22; மத் 14: 22-36

காத்திருத்தல் என்பது மக்களுக்கு சாதாரணமாக எரிச்சலூட்டும் தருணமாகவே உள்ளது. சாலை ஒழுங்காக இருக்கட்டும், வாகன நெரிசலாக இருக்கட்டும், பொது இடங்களில் வரிசைகளாகட்டும், பொது போக்குவரத்திற்கு நின்றிருக்கும் நேரமாகட்டும்... இவை அனைத்துமே மக்களை பொறுமை இழக்கவும், அங்கலாய்க்கவும் செய்கிறது. ஆனால் இறைவனை பொறுத்தமட்டில், மன அமைதிக்கும் மகிழ்ச்சியான வாழ்க்கைக்கும் காத்திருப்பதை தவிர்த்து வேறு எந்த வழியும் நமக்கு இல்லை! ஏனெனில் இறைவனின் இருத்தல் கால நேரத்திற்குள் அடங்காத ஒன்றாகும்... அவரை பொறுத்தவரை ஆயிரமாண்டு ஒரு நாள் என்று நாம் படிப்பது இதை தானே! இறைவன் முதலும் முடிவும் அற்றவராய் மட்டுமல்ல, கடந்தவை நிகழ்பவை என்ற வேறுபாடற்று இருக்கிறார்.

எரேமியா இன்று நம்மிடம் இறைவன் செயல்படும் காலம் நெருங்கிவிட்டது என்று கூறும்போது, அந்த நெருக்கத்தை நாம் ஏதோ இன்றோ நாளையோ என்று பொருள் கொண்டால் அது குழப்பம் தரும். இறைவனுக்கு எதிராய் தங்கள் மனம் போன போக்கில் பேசியவர்களை எல்லாம் சாடிய எரேமியா இறைவன் தனக்கே உரிய நேரத்தில் நமது வாழ்வின் பொருளை நாம் உணர செய்வார் என்று நமக்கு அறிவுறுத்துகிறார். 

கிறிஸ்துவும் இதையே வேறு வகையில் நமக்கு நினைவுறுத்துகிறார்... புயல் சூழ்ந்தாலும், இருள் படர்ந்தாலும், பகைவர் உன்னை நெருக்கினாலும், எந்த நேரத்திலும் உன் மனதை இழந்துவிடாதே... இறுதி வார்த்தை கடவுளுடையதாகவே இருக்கும்! அந்த இறுதி வார்த்தை வரை நாம் காத்திருத்தல் வேண்டும்... இந்த காத்திருத்தலே நம்பிக்கை!

நமது பொறுமை இழந்துவிடாமல், இறைவன் மீதுள்ள பற்று குறைந்துவிடாமல், மன உறுதி மங்கிவிடாமல், இறைவன் மீது பதித்த கண்களை ஒருபோதும் எடுத்துவிடாமல், பிடித்த அவரது கைகளை எந்நேரத்திலும் விட்டுவிடாமல் காத்திருத்தலே நம்பிக்கை!