நம்பிக்கையும் அன்பும்

அக்டோபர் 16, 2018: கலா 5:1-6; லூக் 11:37-41

சுதந்திரமும் கீழ்ப்படிதலும் என்று நேற்று சிந்தித்தோம்... இன்று வேறு இரண்டு நற்கூறுகள் நம் சிந்தனைக்கு தரப்படுகின்றன. நம்பிக்கையும் அன்பும்! இவை இரண்டும் ஒன்றை ஒன்று பிரியாமல் இருக்க வேண்டியவை: அன்பில்லாத நம்பிக்கை வீண், நம்பிக்கையில்லாத அன்பு நிலையற்றது! 

பரிசேயர் ஒருவர் கிறிஸ்துவை வீட்டிற்கு அழைக்க, யார் எவர் ஏன் என்றெல்லாம் எண்ணாமல் இசைந்து அவரோடு செல்கிறார் கிறிஸ்து. ஆனால் அங்கு சென்ற போது, விருந்தோம்பலின் மகிழ்ச்சி குறை கூறுவதிலும், நட்பின் நெகிழ்ச்சி சட்ட சம்பிரதாயங்களிலும், அன்பின் மலர்ச்சி வெறும் வெளிவேடத்திலும் காணாமலே போகிறது! 

நம்பிக்கை என்பது கிறிஸ்து நம்மை விடுதலையாக்கியுள்ளார் என்பதை உணர்வதில் அடங்கியுள்ளது என்பதை பவுலடிகளார் நமக்கு தெளிவுபடுத்துகின்றார். இந்த விடுதலை வெறும் வாய் வார்த்தையிலோ அல்லது வெளி தோற்றத்திலோ உணரப்படுவது மட்டுமல்ல, உள்ளார்ந்த எனது சிந்தனையிலும், முடிவுகளை மதிப்பிடும் விதத்திலும் வெளிப்படுகிறது. சட்டதிட்டங்கள், அடுத்தவரின் அபிப்பிராயங்கள், பிறருக்கு நான் தரவிரும்பும் என்னை பற்றிய புரிதல்... இவையெல்லாம் என்னை இன்னும் சிறைபிடித்து வைக்கக்கூடிய கூறுகள் என்பதை நான் உணரவேண்டும். நம்பிக்கையிலே இறைவன் முன்னிலையில் நான் எப்படி இருக்கிறேன் என்பது மட்டுமே அவசியமானது, மாற்றம் தரக்கூடியது, என் அடையாளத்தை நிர்ணயிக்க கூடியது என்பதை நான் உணர்ந்திருக்கிறேனா, என்பதே இன்றைய வார்த்தை நம்மிடம் கேட்கும் கேள்வியாகும். 

உண்மையான அன்பு அடுத்தவரை தீர்ப்பிடாது ஏற்றுக்கொள்ளும் தன்மை; அது யார் என்று தரம் பிரிக்காது உணரப்படும் உள்ளார்ந்த நல்லெண்ணம். இந்த அன்பும் நம்பிக்கையும் ஒன்றையொன்று சந்திக்கும் இடத்தில கிறிஸ்து வாழ்கிறார்!  அன்பற்ற நம்பிக்கை வெறும் சட்டதிட்டங்கள் அடிமைகளை அடையாள படுத்தும். நம்பிக்கையற்ற அன்பு வெகு தூரம் செல்லாது, பாதியிலே அயர்ந்து உலர்ந்து போய்விடும்! உண்மை அன்பும் உள்ளார்ந்த நம்பிக்கையும் நம்மில் நிலைத்து விட்டால், கிறிஸ்து அங்கு உயிரோடு வாழ்வதை காணாமல் இருக்கமுடியாது!

Where faith and love meet, Christ is!

Tuesday, 28th week in Ordinary time

October 16, 2018: Gal 5: 1-6; Lk 11: 37-41

When the Pharisee invited Jesus to come home, Jesus did not mind at all going over and dining with him. In spite of feeling honoured by his invitation having been accepted, the Pharisee was more worried about Jesus washing or not washing his hands, rituals followed or not, circumcision or no circumcision, laws and fulfillment of laws... Jesus gets upset over it. The happiness of having a guest was lost in the judgements that the host was passing on the guests. The joy of togetherness is lost in the insistence of legality. True sense of love is lost when one picks and chooses whom to show his or her love. 

Paul redifines faith in Jesus' terms - it is to acknowledge that Christ has set us free! We are not under any yoke anymore. Nothing can bind us except the love of the Father made manifest in the Son and poured into our hearts through the Spirit. Why do we want to give into that yoke again by equating our faith to 'doing' something, 'performing rituals' instead of relating to God with a free heart. That freedom is born only out of love.

When a person does not possess that freedom, but has something inside and acts totally different for the sake of those who look on, he or she is wasting his or her life! There is a dichotomy in the person that ruins the very essence of that person's life. His or her life, thus lived, is not worth living at all. Dichotomìes and discrepancies between words and actions, between beliefs and life: they were immediate disqualifiers according to Jesus, in the pursuit of eternal life. 

Faith and love have to meet, they need to go together and where they meet Christ comes alive! If you and I wish to invite Christ into our lives, we need to prepare that space where our faith and love meet, without dichotomies or discrepancies! Where faith and love meet, Christ is!

சுதந்திரமும் கீழ்படிதலும்

அக்டோபர் 15, 2018: அவிலா தெரசம்மாள் - நினைவு 

கலா 4:22-24,26,27,31 - 5:1; லூக் 11: 29-32

தனி மனித சுதந்திரம் என்பது இறைவன் நமக்கு தரும் கொடைகளில் தனிச்சிறப்பு வாய்ந்ததாகும், ஏனெனில் இதுவே நம்மை மற்ற உயிரினங்களிடமிருந்து பிரித்து காட்டுகிறது. இதனாலேயே இது வெறும் கோடை மட்டுமல்ல, பெரும் பொறுப்பாகவும் விளங்குகிறது. நமது சொல் செயல் சிந்தனை அனைத்திற்கும் நாம் யார் மீதாவது பழிபோட நினைத்தாலும் இறுதியில் பொறுப்பு நாம் மட்டுமே! நமது நம்பிக்கை வாழ்விலும் அவ்வாறே நமது நல்வாழ்விற்கும் வரையறையற்ற வாழ்விற்கும் நாமே முழு பொறுப்பு ஏற்க வேண்டும்... சுதந்திரம், உரிமை என்றெல்லாம் இன்று பல வகைகளில் பிதற்றுபவர்கள், உண்மையிலே இந்த சுதந்திரத்தையும் உரிமையையும் புரிந்துகொண்டிருக்கிறார்களா என்பது ஐயமே! 

சுதந்திரத்தின் வசதிகள் வேண்டும் ஆனால் அதற்கு நாம் அளிக்க வேண்டிய விலையாம் நமது கடமையும் பொறுப்பும் வேண்டாம் என்று கூறுபவர்கள் தான் அதிகம்  காணப்படுகிறார்கள். நம்பிக்கை தரும் அருள் வேண்டும் ஆனால் அதற்காக நான் தர வேண்டிய கீழ்ப்படிதல் என்ற விலை எனக்கு வேண்டாம் என்று கூறும் மடமை இன்று அதிகரித்துக்கொண்டே போகிறது. 

இன்று நாம் கொண்டாடும் அவிலா தெரேசம்மாள் தன் காலத்திலே துறவற வாழ்வின் தன்மையை இறைவன் விரும்பிய நிலைக்கு மீண்டும் கொண்டுவர செய்த மாபெரும் செயல்கள் திருச்சபையின் வரலாற்றில் மறக்க முடியாதவை. அவரது செயல்களை எல்லாம் பெரும் செயல்களாய் மாற்றியது இறைவனின் பால் அவரது கீழ்ப்படிதலே... இது கட்டாயத்தின் பேரிலோ, வேறு வழியின்றியோ ஏற்பட்ட கீழ்படிதலென்றால் எந்த மாற்றத்தையும் உருவாக்கியிருக்காது. ஆனால் முழு சுதந்திரத்திலே பிள்ளைக்குரிய உரிமையில் பிறந்த கீழ்ப்படிதல் என்பதால் பல புதுமைகளை அது நிகழ்த்தியது!

நமது சுதந்திரத்தை உணர்வோம், நன்றி கூறுவோம், பிள்ளைகளுக்குரிய உரிமையோடு இறைவனுக்கு முற்றிலுமாய் கீழ்ப்படிய முன்வருவோம்!

Freedom is not free!

Celebrating St. Teresa of Avila 

The Word and the Saint - October 15, 2018

Gal 4: 22-24,26,27,31 -5:1; Lk 11: 29-32

There is so much of craving for freedom in today's world but freedom understood in terms of doing what one likes. One is so attached to one's own wish and desire that it amounts actually to a slavery rather than freedom. The over dependence on the need of being affirmed and being recognised,  on the need to be respected and praised,  the need for the personal desires to be fulfilled make the generation today not only weak but also enslaved. 

Freedom, is not an all sweet gift. It was Jean Paul Sartre who made that provocative but profound statement, "we are condemned to be free". Freedom comes with the duty attached. We are free, free to choose and the responsibility of the choice is laid entirely upon us. It would be childish to clamour for freedom but shy away from responsibility. We are free children of God, declares Paul. With that comes the condition that we are to be held responsible for all the choices we make. Often speaking to the young, I raise a question: who decides I should be happy or not? And they, invariably all,refuse to answer, with a knotty smile on their faces! Yes, it is our choice, or rather our choices. The free choices we make amount to the consequence we face. 

St. Teresa has been a great inspiration down the centuries for many a girl or young woman, choosing God willingly and with all her heart! This choice made her different from the rest of the world. It is said she was a great reformer of Consecrated Life - in that time when the society hardly recognised women, there were no social networks like today and she was just a simple consecrated religious! She was able to achieve what she did, merely because of the absolute choice that she made for God and a life totally dedicated to God. That was her freedom at play! 

The Lord grants us the greatest gift of freedom, and leaves us with the responsibility for our choices. That is why, when we choose not to see the presence of God, when we choose not to find the moments of grace, when we choose not to realise the opportunities to do good, when we choose not to identify our brother or sister in the person next to us, we are choosing to rush towards a state that is so sad and so inhuman. We are free children of the promise (cf. Gal 4:22-24); yes we are given the great gift of freedom. But Freedom is not free; we have to pay for it with our personal responsibility!