மார்ச் 3: யார் ஊதாரி?

அளவில்லாத இரக்கத்தை பெற்றுக்கொள்ள நீ தயாரா?

இன்றைய நற்செய்தியில் கிறிஸ்து கூறும் உவமையை தியானிக்கும் போதெல்லாம் என் மனதிற்கு வரும் ஒரு சிந்தனை உண்டு: உண்மையிலே யார் இங்கு ஊதாரி? கணக்கில்லாமல் பணத்தை வீணடித்த அந்த மகனா? அல்லது எந்த நிபந்தனையும் இல்லாது அன்பையும் இரக்கத்தையும் கொட்டி தீர்க்கும் அந்த தந்தையா? சற்றே பொருந்தியமர்ந்து சிந்தித்தால் நாம் அனைவருமே நமக்குள்ளாக வியக்க வேண்டிய உண்மை இது - நம் தாயும் தந்தையுமான இறைவன் நம்மீது வைத்துள்ள அன்பு தான் எவ்வளவு பெரியது, அளவிற்கடந்தது, வரையறுக்க முடியாதது! 

பழைய ஏற்பாட்டின் மக்களுக்கு இது ஏற்க முடியாத ஒன்றாகவே இருந்தது. அதை தான் முதல் வாசகம் நமக்கு சொல்லுகின்றது. பாவங்களை மன்னிக்கிறவராக, குற்றங்களை கணக்கில்கொள்ளாதவராக கடவுளை அவர்களால் புரிந்துகொள்ள இயலவில்லை. ஏன் இன்று நமக்கும் கூட அது இன்னும் புதிராகவே இருக்கிறது. மன்னிப்பின் எல்லை என்ன? எந்த அளவு வரை நாம் கடவுளுக்கு ஏற்புடையவராக இருக்க முடியும் என்றெல்லாம் நாம் நமக்குள்ளே பல கேள்விகளை எழுப்பிய வண்ணம் தானே உள்ளோம். ஆனால் இறைவனின் உறவோ முற்றிலும் மாறுபட்டது. 

அளவில்லா அன்பிலும் எல்லையில்லா இரக்கத்திலும் ஊன்றப்பட்டது இறைவனின் உறவு. நம்மை எந்த அளவுக்கு இறைவன் அன்பு செய்கின்றார் என்று உண்மையிலேயே உணர்ந்தோம் என்றால் நாம் நமது தகுதியின்மையை ஆழமாக உணர்வோம். நமது தகுதியின்மையை நாம் உண்மையிலேயே உணர்ந்தோம் என்றால் நாம் அடுத்தவரை எத்தனை மதிப்போடும், இரக்கத்தோடும் அணுக வேண்டும் என்பதை உணர்வோம்! 

இதற்கெல்லாம் அடிப்படை, நாம் இறைவனின் அளவில்லாத அன்பை சுவைப்பதே. எந்த நிபந்தனைகளுமின்றி அதை நமக்கு இறைவன் தர தயாராக உள்ளார், ஆனால் அதை பெற்றுக்கொள்ள நாம் தயாராக இருக்கிறோமா என்று சிந்திக்க அழைக்கப்படுகின்றோம். நீங்கள் தயாரா?

RevivaLent 2018 - #18

Revive your humility!

Saturday, 2nd week in Lent: 3rd March, 2018.

Mic 7: 14-15, 18-20; Lk 15: 11-32

I have always loved this version of the interpretation which says it was not as much the Son who was prodigal with his money as the Father who was prodigal with his mercy. I love it not merely because it sounds rather novel,  but because that seems more likely the point that Jesus wanted to draw - the unconditional and limitless mercy of God. 

The first reading brings out the fact of how strange it sounded to the Old Testament people that God would endlessly forgive! It still sounds strange to many, why even to us sometimes. We do not really grasp that logic though we pretend as if we comprehend it. If only we truly understand it, we would be totally humbled and heart broken!

God offers to cast our sins deep in the ocean,  the ocean of God's  love and mercy. The Word invites us to focus on the right perspective of Christian living... an optimism of continual renewal and unconditional acceptance. Oh how blessed and loved we are!

If only we realise how much we are forgiven, how much we are loved, how much we are cared for by the Almighty, we would grow more and more humble, open and all-embracing. All the we need to do is realise how undeservedly blessed we are! That needs a lot of humility. 

So, let us revive our humility!

RevivaLent 2018 - #17

Revive your conviction not to kill

Friday, 2nd week in Lent: 2nd, March, 2018

Gen 7: 3-4, 12-13, 17-28; Mt 21: 33-43, 45-47

There is a common phrase in today's readings: come let us kill him! 

At times we target a helpless individual just because the person is different from us or thinks different from us. Inspite of knowing well that the person is right and just, we tend to gang up against the person merely because he or she is an hindrance to our way of thinking or our way of being. 

Our words,  or judgements,  the remarks we pass,  the comments we circulate can be really killing the person, worse even than sentencing the person to death. Character assassinations, insensitive treatment of persons,  selfish manipulation of individuals and exploitations of all types are some ways we do away with persons around us. 

The moment a person has an opinion different from mine, the moment a person does not do what I want, the moment a person finds that my way of thinking may not be the ideal and expresses it so, I begin to think that the person is against me! Once I decide that he or she is against me, I am out to destroy that person - in whichever way I can: intellectually, morally, psychologically, socially... only thing that is left is destroying physically, which happens by itself! Is this not killing?

Even the best of preachers, specially the television and media preachers of today, fall prey to this murderous tendency - trying to destroy the other with facts and fallacies, allegations and imaginations. Forget the politicians and businessmen, the so-called "religious" people are the worst of this kind, killing each other in words and in deeds! 

The call to each of us today is: to restrain ourselves from killing, from giving into anger, from losing our sense of serenity, from failing to recollect, from becoming deaf to the voice of God which speaks love and love alone! 

Let us revive our conviction not to kill.

மார்ச் 2: கொலை செய்ய அஞ்சிடு

வார்த்தைகளும் சிந்தனைகளும் கூட ஆயுதங்களே 

வாருங்கள் அவனை கொன்று போடுவோம்... இது இன்றைய இரண்டு வாசகங்களிலும் நாம் கேட்கும் ஒரு தொடராகும். 

நம்மை காட்டிலும் வேறுபட்டிருந்தால், நாம் சிந்திப்பதற்கு மாறாக ஒருவர் சிந்தித்தால், நாம் நினைப்பதை அவர் செய்ய மறுத்தால், அவரை வீழ்த்த சமயம் பார்த்து காத்திருப்பது நம் சமுதாயத்தில் பொதுவான பண்பாகவே மாறிவிட்டது. அவர் செய்வது சரியே என்றாலும், அவர் சிந்திப்பதும் முறையே என்று அறிந்திருந்தாலும், நம்மிடமிருந்து வேறுபடுகிறார் என்ற ஒரே காரணத்துக்காக அவரது பெயரை கெடுப்பதும், அவருக்கு நெருக்கடிகள் ஏற்படுத்துவதும் எவ்வளவு பொதுவாக இன்று நடந்துவருகிறது என்பது நமக்கு வெளிச்சமே! 

நம் வார்த்தைகள், நம் தீர்ப்புக்கள், நமது கருத்துக்கள், ஏன் நமது சிந்தனைகள் கூட ஒருவரை கொல்லக்கூடும் ... அன்பற்றதாய், உண்மையற்றதாய், கனிவற்றதாய் இருக்கும்  போது! அடுத்தவரின் பெயரை கெடுத்தல், அடுத்தவரின் உள்ளத்தை அறியாது அவர்களை புண்படுத்துதல், என் தன்னலத்திற்காக அடுத்தவரின் நன்மைத்தனத்தை பயன்படுத்திக்கொள்ளுதல், அடுத்தவரின் பலவீனத்தை எனக்கு ஆதாயமாக்கிக்கொள்ளுதல், இவை அனைத்துமே கொலை தான். அடுத்தவரை இல்லாமலாக்கும் ஒரு செயல் தான். 

இன்று தங்களையே இறைவனின் மக்கள் என்று கூறிக்கொள்பவர்கள் கூட இப்பேற்பட்ட சிந்தனைகளிலும் செயல்களிலும் ஈடுபடுவதை நம்மால் காணமுடிகிறது! இது ஒரு வேதனைக்குரிய நிலையன்றோ?

சொல் செயலில் மட்டுமல்ல சிந்தனையிலும் கூட அடுத்தவரின் அழிவை எண்ணாதவர்களாய், அன்பையும் கனிவையும் மட்டுமே முன்னிறுத்துபவர்களாய் வாழ முற்படுவோம், இறைவனின் உண்மையான மக்களாவோம். 

மார்ச் 1: துன்புறுவோரை காணும் கண்கள் பெறுவோம்

அடுத்தவரின் துன்பம் உணரும் மனம் வளர்ப்போம்

பலமுறை நான் எண்ணியதுண்டு... அந்த செல்வந்தன் செய்த பாவம் தான் என்ன. இலாசரை அவன் துன்புறுத்தவோ, இலாசர் கேட்டு கொடுக்காமலோ இருந்ததாக கூறப்படவே இல்லை. அவன் இலாசரை கண்டதாக கூட கூறப்படவில்லை! அதுவே அவனது தவறானது... தன்  காலுக்கடியிலேயே துன்புற்று கிடந்த போதும் இலாசரை கண்டுகொள்ளாததே அந்த செல்வந்தனின் குற்றமாகிவிட்டது. அவனது வளமே அவனுக்கு சாபமாகிவிட்டது. அவனது நல்வாழ்வே அவனுக்கு அழிவாகிவிட்டது. அந்த நலன்களால், அந்த வளங்களால், அவன் பிறரின் துன்பங்களை காண இயலாதவனாக, இல்லாத ஒருவரின் நிலையை உணரமுடியாதவனாக மாறிப்போயிருந்தான். நமது நல்வாழ்வும், வளங்களும் பிறரை காணமுடியாதவர்களாய் நம்மை மாற்றிவிடக் கூடும். 

இன்று சிரியாவில் நடக்கும் மனிதாபிமானமற்ற அழிவை பாருங்கள். எதுவும் புதிதாக நடக்கவில்லையே என்பது போல் இந்த உலகம் போய்க்கொண்டிருக்கும் போக்கை பாருங்கள். ஆங்காங்கே எதிர்ப்புக்குரல்கள் எழுந்தாலும் வன்முறையின் சத்தமும் ஒட்டுமொத்த உலகின் நிசப்தமும் ஒருசேர அந்த குரல்களை வலுவிழக்க செய்துவிடுகின்றன. யார் எக்கேடு கேட்டால் எனக்கென்ன என்று பணம் சுருட்டும் முதலைகள் சுருட்டியவண்ணமே இருக்கின்றன, ஆதிக்க சக்திகள் இந்த இடைவெளியில் தங்கள் ஆதிக்கத்தை எங்காகினும் நிலைநிறுத்த தேடிக்கொண்டே இருக்கின்றன. வஞ்சகத்திலும் வன்மநோக்கிலும் பிறருக்கு எதிராய் செயல்படுபவர்கள் தாங்கள் நினைத்ததை செய்வதிலேயே குறியாய் உள்ளார்கள். நலமும் வளமும் இறைவனிடமிருந்து வருவன என்று அறிந்தவர்கள் கூட அது தாங்களாக தேடிக்கொண்டது என்பதுபோல் தங்கள் நலனை மட்டுமே காண விழைகிறார்கள். 

இறைவனிடமிருந்து நாம் பெற்றுக்கொள்ளும் நன்மைகளும் நம் வாழ்வில் உள்ள வளங்களும் நம்மை அடுத்தவரின் துன்பத்தை உணராதவர்களாய் மாற்றிவிட கூடாது. நம் அருகே இருப்பவர்கள், நமது குடும்பத்தை சார்ந்தவர்கள், கண்முன்னே இருப்பவர்கள் என நம்மை சுற்றியே எத்தனையோ பேர் துன்பத்தில் இருக்கும் போது நான் என் தேவை, என் ஆசை, என் நலன், என் கவலை, என் இன்பம், என் மகிழ்ச்சி, என் திட்டம், என் கனவு, என் உரிமை, என் வளர்ச்சி என்பதில் மட்டும் குறியாய் இருந்தேன் எனில், அந்த செல்வந்தனை போல வருந்த வேண்டியிருக்கும்... அடுத்தவரின் துன்பம் உணரும் மனம் வளர்ப்போம், இறைவனின் உண்மையான பிள்ளைகளாவோம். 

RevivaLent 2018 - #16

Revive your Sensitivity to the Suffering

Thursday, 2nd week in Lent: 1st Mar, 2018

Jer 17: 5-10; Lk 16: 19-31

At times I used to wonder what mistake did that rich man do? And in what way he is responsible for Lazarus' misery? In no way is he responsible, but he is responsible for his attitude towards Lazarus. That he did not care to even see the miseries of the person right at the foot of his table, looking for the crumbs - oh, what a gross insensitivity, sheer blindness! And the worst of all, that blindness comes from his blessings, the abundance that he had for himself. The Blessings blinded him. 

Look at the situation in Syria... the world at large seems to be oblivious of the sad fact. There are stray voices that call for a global attention, but nothing seems to be working! The affluent are busy making more money. The powerful are looking out for an opportunity to demonstrate their power over the rest. The crooked are making use of every chance to reach their hidden agenda at all cost. 

The blessings should make us more grateful and more sensitive; unfortunately, it can also blind us to those in need around us - within the family, in the neighbourhood, in our workplaces, in our known circles or outside the immediate circle! We can grow so comfortable and cosy about our life that we may forget to look out, out just beside our doorsteps, out right next to us, out there in the broad day light, people suffering, struggling and stifling themselves to death. 

Let our blessings make us more aware of those in need! Let us revive our sensitivity to the suffering!

பிப்ரவரி 28: இறையாட்சியின் நிலைப்பாங்கிற்கு மாறுவோம்!

இறையாட்சியின் நிலைபாங்கா இவ்வுலகின் நிலைபாங்கா? 

இன்றைய வார்த்தை வாழ்வின் இரண்டு நிலைப்பாங்குகளை (MODES) முன்னிறுத்துகின்றது - ஒன்று, இறையாட்சியின் நிலைப்பாங்கு மற்றொன்று இவ்வுலகின் நிலைப்பாங்கு.

இறையாட்சியின் நிலைப்பாங்கு என்பது கிறிஸ்துவின் நிலைப்பாங்கு : தன் வாழ்வை இறைவனின் பார்வையிலிருந்து புரிந்து வாழ்வது. இறைவனுக்கும் இறைசித்தத்திற்கும் முக்கியத்துவத்தை வழங்குவது, அடுத்தவரின் நலன் கருதுவது, எல்லாருக்கும் பணிபுரியும் மனநிலை கொள்வது, மனிதம் முழுவதும் வாழ்வு பெறவேண்டும் அதை முழுமையாய் பெற வேண்டும் என உழைப்பது! 

இவ்வுலகின் நிலைப்பாங்கை பாருங்கள்: நான், எனது, என் உயர்வு, எனது ஆதாயம், எனது நலன் என்று என்னை பற்றி மட்டுமே சிந்திக்கும் மனநிலை அது. கோடிக்கணக்கான மக்கள் ஒரு வேளை உணவின்றி தவிக்கும் இதே பாரத நாட்டில் ஆயிரக்கணக்கான கோடிகள் மோசடி செய்யப்படுவதும் கையாடப்படுவதும் நடக்கக்கூடும் என்றால் இதை விட பெரிய எடுத்துக்காட்டு வேண்டுமா என்ன? 

அடுத்தவரை குறை கூறுவது எளிது... ஆனால், நான் எந்த நிலைப்பாங்கில் என் வாழ்வை வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறேன் என்று நான் மட்டுமே உண்மையில் கூற முடியும். பல வேளைகளில் நமது வாழ்வு இறையாட்சியின் நிலைப்பாங்கிற்கும், இவ்வுலக நிலைப்பாங்கிற்கும் இடையே மாறி மாறி வாழப்படலாம். அது எப்போது இறையாட்சியின் நிலைப்பாங்கிற்கு உறுதியாய் மாற்றப்பட போகிறது என்று கிறிஸ்து நம்மை வினவுகிறார். 

பவுலடிகளார் கூறுவது போல நாம் கிறிஸ்துவின் மனநிலையை அணிந்துகொள்ள (பிலி 2:5) அழைக்கப்படுகிறோம். அதை அணிந்துகொள்ளும் போதே நம் வாழ்வு இறையாட்சியின் நிலைப்பாங்கிற்கு உறுதியாய் மாறுகிறது!

RevivaLent 2018 - #15

Revive the Reign Mode

Wednesday, 2nd week in Lent: 28th February, 2018

Jer 18: 18-20; Mt 20: 17-28

The readings today present to us the stark contrast between the Jesus' way of thinking and the Worldly terms of thinking. 

Jesus' way of thinking is Reign mode of thinking; thinking of the primacy of God, thinking of the framework of love, thinking of the criterion of service, thinking of the fullness of life of all! 

The Worldly mode of thinking is thinking of one's gains at all cost, thinking of one's comfort mindless about the struggles of others, thinking of scaling the ladder and not serving my brothers and sisters, thinking of every one and every situation as an opportunity for my own gains! Look at the hundreds of millions of scam that are being spoken of these days, in India...a place where millions go hungry out of misery everyday. 

Each of us can judge for ourselves, in which mode we live our life today. Or some times the modes may be off and on; that is, occasionally we may have the two of them alternating between themselves. But which of it is the predominant mode?  And when are we going to clearly switch to the Reign Mode? St. Paul instructs in his letter to the Philippians: 'Put on the mind of Christ' (2:5).

Let us revive the Reign Mode of our life!

பிப்ரவரி 27 : என் முடிவு என் கையில்!

தனி மனித சுதந்திரம் என்னும் அரிய கொடை 

என் சிந்தனைகள், என் சொற்கள், என் செயல்களுக்கு நான் யாரையும் பொறுப்பாக்க முடியாது. பல வேளைகளில் நாம் சொல்லும் ஒரு சொல்லுக்கோ, நாம் செய்யும் ஒரு செயலுக்கோ வேறு யாரவது ஒருவரை அல்லது வேறு ஏதாவது ஒரு சூழலை பொறுப்பாக்கிவிட்டு தப்பிக்க நாம் நினைப்பதுண்டு. அது நம் தனி மனித சுதந்திரம் என்னும் கொடையை வீணாக்கும் ஒரு மனநிலை என்று இன்றைய வார்த்தை குறிப்பிடுகிறது. 

இதை மனதில் நிறுத்தியே கிறிஸ்து இம்மண்ணில் உங்களுக்கு தந்தையாக யாரையும் கொள்ளாதீர்கள் என்று கூறுகிறார். எபிரேய பண்பாட்டிலே தந்தை என்பவர் தான் அனைத்தையுமே எனக்கு முடிவு செய்வார். நான் என்ன செய்ய வேண்டும் எதை தேர்ந்துகொள்ளவேண்டும் என்று அனைத்தையும் முடிவு செய்வது தந்தையே! இவ்வுலகில் யாரையும்  உங்களுக்கு தந்தை என்று அழைக்காதீர்கள் என்று கூறுவதன் பொருள் இதுவே: உங்கள் முடிவுகள் உங்களுடையதாய் இருக்கட்டும் என்பதே!

தனி மனித சுதந்திரம் என்பது இறைவன் நமக்கு அளித்துள்ள மாபெரும் கொடையாகும். நன்மையானவற்றை நாமாக எந்த வற்புறுத்தலும்  இன்றி தேர்ந்துகொள்வதே தனிமனித சுதந்திரமாகும். சில நேரங்களில் இதுவே நாம் தவறானவற்றை தெரிந்துகொள்வதற்கு பயன்படுத்தப்படுகிறது என்பதும் உண்மையே! இதையே நாம் தவறு என்றும் பாவம் என்றும் கூறுகிறோம். தவறான தேர்வை உணர்ந்து அதை திருத்திக்கொள்ளும் போது நாம் வளர்கிறோம், ஆளுமை பெறுகிறோம்! இதையே இறைவன் நம்மிடமிருந்து எதிர்பார்க்கிறார். 

நாம் தனிமனித சுதந்திரத்தோடு நன்மையை தேர்ந்துகொள்ளவேண்டும், தீமையை விளக்கவேண்டும், தவறி அதில் விழுந்துவிட்டால் விரைவில் எழுந்து விலகவேண்டும் என்று அழைக்கிறார். தவக்காலம் என்பது இந்த வாழ்முறையை நமக்கு கற்பிக்கும் காலமாகும், உணர்ந்து இக்காலத்தை தொடர்ந்து வாழ்வோமா?

RevivaLent 2018 - #14

Revive personal responsibility for your choices!

Tuesday, 2nd week in Lent: 27th February, 2018

Is 1: 10, 16-20; Mt 23: 1-12

Let no one be responsible for your judgments, your behaviours, your decisions and your choices! That is what Jesus meant when he said, let no one be your father or master here on earth. 

For a Hebrew, father would mean that person who decides everything for you! You have nothing else to say, because the father's decision is final. The master is some one who holds a total authority over you; what he decides to be right has to be right for you; what he decides to be desirable has to be desirable for you! 

The point that Jesus is making here is that, a person will be responsible for one's own choices. It is no more the case that a person does something or decides on something and passes the blame on to some one else: his or her father, or generations before, or persons in authority. 

Let each one take responsibility for one's own choices, challenges the Word today. Your choices determine your destiny, apart from the all pervading love that is God. It is this love that has invested us with such a great personal will and freedom, using which we are challenged to choose God and all that pertains to God.

Let us quit looking for scapegoats; let us revive our personal responsibility for our choices.