Preparing to Receive the Spirit? #2

Wednesday, 6th week in Eastertide

9th May, 2018: Acts 17:15,22 -18:1; Jn 16: 12-15

The Spirit of the Lord convicts because the Spirit leads us to the truth. We have all the truth right in front of us. Either we fail to see them and understand them, or we are tempted not to see them or understand them, or worse still we deliberately choose not to see them and understand them!

When we fail to see, the Spirit gives us the wisdom and leads us to see it, leading us to light, as St Paul tries to lead the Athenians. It is not a tough job for the Spirit, for the Spirit by nature is enlightening and the very presence of the Spirit makes things visible!

When we are tempted not to see, the Spirit fills us with the courage to see it, making us free and bold as children of God, to fight the tempter, the prince of lies, the force of darkness. This is what Jesus promises his disciples... you will be my witness, bold and courageous witnesses says Jesus!

When we deliberately choose not to see, the Spirit convicts us, as we heard yesterday and makes us understand how mistaken we are. Peter, Paul, the other apostles and everyone who owes his or her rapport with God to a dramatic conversion, would vouch for this role of the Spirit. 

But for all of these, I need to open my mind to the Word. If not I will laugh at the Word or postpone listening to it, to another convenient moment, as the people do in the first reading today. Am I ready to receive the Word and the Spirit?

மே 8: ஆவியார் அனலாவார்!

ஆறுதலாளிக்கும் ஆவி, அனலாய் வரும் ஆவி!

தி.ப. 16: 22-34; யோ 16: 5-11

இன்று காலை பேருந்து நிறுத்தத்தில் காத்திருந்த போது ஒரு அம்மா தன்  சிறுபிள்ளையை கைபிடித்து ஏறக்குறைய தர தரவென இழுத்து செல்வதை கண்டேன். அழுதுகொண்டே அந்த சிறுவன் தன்னால் முடிந்தவரை போராடிக்கொண்டிருந்தான். எங்கும் காண்கின்ற காட்சிதான்... பள்ளிக்கு செல்லும் காட்சி. தன் தாயோடே இருக்க வேண்டும் என்று விரும்பும் அந்த சிறுவனும் தவறல்ல, படித்து முன்னேற வேண்டும் என துடிக்கும் தாயும் தவறல்ல...இது வாழ்க்கையின் எதார்த்தம்!

தன் சீடர்கள் அடுத்த நிலைக்கு முன்னேறவேண்டுமென துடிக்கிறார் இயேசு. அவர்களோ அவர் பிரிந்து செல்கிறார் என்று வருத்தம் கொள்கின்றனர். முன்னேற அவரே ஒரு திட்டமும் வைத்திருக்கிறார்... ஆவியானவர்! இறைவார்த்தை நம்மை இவ்வாரத்தின் இறுதியில் வரும் பெருவிழாவுக்கு  தயார் செய்ய தொடங்கிவிட்டது. ஆவியாரை சந்திக்க நாம் தயாரா?

தூய ஆவியானவர் வெறும் ஆறுதலின் ஆவியல்ல, அவர் அனலாவார்! சுட்டெரிக்கும் அனல், தூய்மைப்படுத்தும் அனல், புடமிடும் அனல்... அதனால் தான் அவரை சந்தித்த முதல் தருணத்திலேயே, அனைவரும் கேட்கும் முதல் கேள்வி... நான் என்ன செய்ய வேண்டும்? என்னையே மாற்றிக்கொள்ள நான் என்ன செய்ய வேண்டும்? மீட்பு பெற நான் என்ன செய்ய வேண்டும்? 

அதே கேள்வியை கேட்க நாமும் தயாராவோமா?... இறைவனுக்கு ஏற்றவனாக, ஏற்றவளாக வளர நான் என்ன செய்ய வேண்டும்: ஆவியே அனலாய் வா... என் வாழ்வு தூய்மைபெற ஒளிசேர்க்க வா!

Preparing to Receive the Spirit?

Tuesday, 6th week in Eastertide

8th May,  2018: Acts 16: 22-34; Jn 16: 5-11

Jesus wishes that his disciples moved on to the next level. He is trying his best to introduce them to the Advocate,  the Divine Counselor!  Today's readings bring out one important aspect of this advocate: the aspect of the Spirit which convicts the individuals,  communities and all those who truly believe. When the Advocate comes, he will show the world how wrong it was!

When we truly meet the Spirit: it can be a challenging experience! The Spirit is not only the Spirit of consolation but also of conviction. Because, the Spirit is the Spirit of truth and justice! We would do well to listen to the Spirit or we shall grow obstinate and obsolete. 

Receiving the Spirit is not an ordinary task. It is a divine mission that the Lord promised to those who sincerely ask for it. For when the spirit comes... the Spirit would convict the person. What should we do to be saved. ..that is the question that would fill our hearts.

The Word has begun to prepare us these days to celebrate the coming of the Spirit at the end of this week... let us take focus our attention on the Spirit of the Lord. Let us ask that all important question:  What should I do to be acceptable in the eyes of God? 

Love that Prevails

Monday, 6th week in Eastertide

7th May, 2018: Acts 16: 11-15; Jn 15:26 - 16:4a

Speaking of the new believer in the Lord, a lady of considerable renown, Paul says she prevailed over us! It is true love that prevails, a selfless love inspired by the newly accepted good news! The Lord opened her mind to listen to the Word and her heart to be the consolation for the messengers of the Word. The Lord provides through her.

Today, providing for the messengers of the Word, in ways truly numerous, is one way that we can make love prevail. We may have troubles from every corner, opposition from all sides and forces waiting to devour us - as we say Jesus telling us in the Gospel today. But nothing of this will block us from going ahead in our task and the challenge entrusted to us. 

The Lord will open minds, inspire hearts and remove blocks, that we may have all the back up needed to take the message far and wide. This has been, just as it is at this present moment, my experience too, personally! How many times I would have felt the providence of God, at the exact right moment! Persons coming to my aid, friends pitching in their bit, and so many other unbelievable ways in which the Lord has provided, or numerous ways in which Love has prevailed!

Let us surrender ourselves into the hands of God, the love that prevails over everything and be formed into that love ourselves!

WE ARE CHOSEN

6th Sunday of Easter: 6th May, 2018

Acts 10: 25-26,34-35,44-48; 1 Jn 4:7-10; Jn 15: 9-17

We are Chosen, we are chosen people of God, we are a chosen race: this is a truth that is repeatedly stressed in the Word today. We are given a sign that we are chosen and there is a reason for having been chosen and there is a fruit that is expected of us because we are chosen. Let us understand them one by one.

We are chosen: that needs two clarities. One, we did not choose, but we are chosen! So it is none of our merit that we are within the count of the chosen! If we are here, it is because we are chosen! It not only fills us with a feeling of being special, but it should also fill us with an awe of the inner nature offered unto us. The second clarity is the same as what we said finally here: being chosen is not merely a privilege, but a burden too!

The Sign of being Chosen: Spirit. The sign of being chosen is given in the third person of the Trinity - the Holy Spirit who comes to dwell in us! We become dwelling places of the Spirit, chosen dwelling places of the Spirit (1Cor 3:16 & 6:19). That means our being chosen necessitates two self understandings within us: One, that we are the people of the Spirit and secondly, we belong to God! (1st Reading)

The Reason for being Chosen: Joy. A joy that is complete, is what the Lord wants to offer us. That is the reason for which the Lord has chosen us. A joy that does not fade with time, a joy that does not depend on external conditions and fulfillment of one's desires, a joy that is eternal because the source of it is eternal, timeless: it comes from the Lord! It resides in our hearts and comes from the Spirit who is within; no external conditions can take it away! The Lord fills us with a joy that is not like what the world gives, not like the joy that our possessions give, unlike the joy that our pleasures give... this is the joy that the Lord alone can give! (Gospel Reading)

The Fruit of being Chosen: Love. That you may bear fruit, and bear it abundantly! The fruit is love, the outcome of being chosen is the love that we hold out to every person around us. To love as God loved; without counting the cost, without thinking whether the other deserves it or not; without losing any chance of forgiving and enduring. That is true love and that is the love that we are called to live. (2nd Reading)

We are Chosen... chosen by the Spirit, chosen to be joyful, chosen to love! If we do not love, we do not see the fruits of having been chosen; if we do not have the fruits, it means we do not have the joy of having been chosen; if we do not have the joy of having been chosen, it means we have not allowed the Spirit of the Lord to dwell within us! 

Let us remember! we are the people of the Spirit, we are the Chosen people of God.

We, the Holy Spirit and Love!

Friday, 5th week in Eastertide 

4th May, 2018 - Acts 15: 22-31; Jn 15: 12-17

I have always been fascinated by that formulation we see in the first reading today; the apostles when they communicate their decision after a crisis, they say, "it has seemed good to us and to the holy spirit"... It amuses me to see the spontaneity with which they related to and referred to the Holy Spirit.

When the Holy Spirit takes hold of us, all that we do, all that we choose, all that we decide will be guided by love and love alone! They were ready to give up their tradition, their heritage, their laws, all because they loved their new brothers and sisters in Christ. They did not want to over burden them. 

And Christ goes a step further and says: not just traditions and laws, but even your life, you should be ready to lay down! That is true love. If the Son of God has given up everything for the love that he has for us, why do we hesitate to give up anything...especially our ego, our selfishness, our vain glory!!!

We and the Holy Spirit, if we are in constant rapport, we will be filled with true love! If we are filled with true love, then we would make true disciples to Christ, the Son of God who is Love! We, the Holy Spirit and Love, we will make a wonderful "Christ"ian Community. Shall we?

மே 4: ஆவியும் நாங்களும்

நீ, நான், ஆவியார் மற்றும் அன்பு 

தி.ப. 15: 22-31; யோ 15: 12-17

தூய ஆவியாரும் நாங்களும் தீர்மானித்துள்ளோம்... என்று அப்போஸ்தலர்கள் கூறுகின்ற இன்றைய முதல் வாசகத்தின்  பகுதி  இறைவார்த்தையில் என்னை மிகவும் ஆட்கொண்ட பகுதிகளில் ஒன்றாகும். தூய ஆவியாரை  அவர்கள் உணர்ந்த விதமும் அவரோடு அவர்கள் உறவாடிய விதமும் எவ்வளவு எதார்த்தமாய் இருந்தது என்பது இதில் தெளிவாய் வெளிவருகிறது. இது போன்ற உண்மையான எதார்த்தமான ஆழமான அழுத்தமான உறவு ஒன்றை தூய ஆவியோடு கொண்டிருக்கும் போது அது நமது பேச்சிலும், வழக்கத்திலும், அனைத்து பரிமானங்களிலும் அது வெளிப்படும் என்பது உறுதி. 

தூய ஆவி நம்மை ஆட்கொள்ளும் போது நாம் செய்வது அனைத்திலும், நாம் எடுக்கும் முடிவுகளிலும், நாம் அளிக்கும் முக்கியத்துவங்களிலும் முற்றிலும் முழுமையானதொரு உணர்வை நாம் பெறுவோம். அந்த முழுமையின் ஊற்று அன்பு. ஆவியானவர் அன்பின் ஆவியானவராவார்...ஏனெனில் அவர் கடவுளின் ஆவி, கிறிஸ்துவின் ஆவி, தந்தைக்கும் மகனுக்கும் இடையே உள்ள அன்புறவின் ஆவி... 

இதனால் தான் அப்போஸ்தலர்கள், பிரச்சனைகளை சந்திக்கும் போது, அவற்றை ஒரே திருச்சபையாய்  அலசிய போது, எதையும் விட்டுக்கொடுக்க முன் வந்தனர்... அவர்களது பாரம்பரியம், அவர்களது யூத நம்பிக்கையின் அடையாளம், அனைத்தையும் துறக்க அவர்கள் தயாராய் இருந்தனர்... ஒரே காரணம்: மக்கள் மீதிருந்த அன்பு, சகோதர சகோதரிகள் மீதிருந்த அன்பு, ஆவியின் உறவில் அவர்களில் நிறைந்திருந்த அன்பு. 

கிறிஸ்துவோ தன் வாழ்விலே, சட்டங்களையும், பாரம்பரியங்களையும் மட்டும் அல்ல, தன் உயிரையே அடுத்தவருக்காக கொடுக்க முன்வருவது தான் உண்மை அன்பு என்று எண்பித்தார். நாமும் தூய ஆவியால் நிரப்பப்படும் போது.. நமது சுயநலன்கள், விருப்பு வெறுப்புக்களையெல்லாம் தாண்டி, அன்பினால் மட்டுமே இயக்கப்படுவோம்!

இன்று கிறிஸ்து நமக்கு விடுக்கும் அழைப்பு இதுவே: என் சகோதரனே சகோதரியே, நீ, நான், மற்றும் தூய ஆவியானவர் இணையும் போது அங்கு உண்மை அன்பு பிறக்கிறது! இணைய நீ தயாரா?

THE WORD AND THE SAINTS

Believe and live

Celebrating Apostles Philip and James

3rd May, 2018 - 1 Cor 15:1-8; Jn 14:6-14

Today we celebrate two great apostles, both of them find a prominent place among the list of apostles and have something memorable about them. 

James was the first Bishop of Jerusalem and he along with his brother Jude, was called the brother of Jesus. We find the practical wisdom of James, so imbued with the Spirit of Jesus in his epistle. His insistence on integral living, his predilection for the poor, his advocacy for a life of self-control, are eminently Christian themes that we need to highlight even today.

Philip was a person who brought a lot of people to Jesus, including Nathanael. Philip imbibed the life style of Jesus very quickly as we see him in the Gospels already, speaking like Jesus, using the phrases that Jesus used and reaching out to people as Jesus did and bringing people to Jesus, which Jesus so much loved.

One who believes in me will do things that I do and even more than what i do - this has been the repeated message that Jesus has been giving us these days in the Word. Yes, believing is living. Philip and James, give us this message today: to Beleive in Jesus and live like Jesus, only then can you be worthy of Jesus. Only then will you be able to say (just as Jesus said of his father): 'One who has seen me, has seen Jesus'.

மே 2: பிரச்சனைகளில் கிறிஸ்துவின் மனநிலை

இணைந்திடாவிடில் கணிதர இயலாது! 

தி. ப. 15:1-6; யோ 15: 1-8

இன்றைய பதிலுரைப்பாடல் நம்மை மகிழ்ச்சியோடு எருசலேம் செல்ல அழைக்கிறது... முதல் வாசகத்தில் இருவர் செல்வதை நாம் காண்கின்றோம் - பவுலும் பர்னபாவும். ஆனால் மகிழ்ச்சியோடு அல்ல... சிறிது பிரச்சனையோடு. பிரச்சனை இங்கு என்னவென்றால், யார் சரி யார் தவறு, யார் பெரியவர் யார் சிறியவர், என்பதல்ல. விசுவாசிகள் மீது தேவைக்குமேல் பாரத்தை சுமத்த கூடாது என்ற எண்ணமே மேலோங்கி நிற்பதை நாம் காணமுடிகின்றது. 

அங்கு இருந்த பிரச்சனை, அதற்கு அவர்கள் கண்ட தீர்வு இவ்விரண்டையும் தாண்டி, அந்த பிரச்னையை அவர்கள் சந்தித்த விதம், நமக்கு பெரும் பாடமாய் உள்ளது. இதுவே கிறிஸ்துவின் மனநிலையோடு பிரச்சனைகளை அணுகும் முறையாகும். இன்று திருச்சபைக்குள்ளே சிறு பிரச்னை என்றாலும், சுவரொட்டிகள், பதாகைகள், மொட்டைக்கடிதங்கள், முகநூலில் அவதூறான பதிவுகள், பெயர் சிதைப்புக்கள் என இறங்கிவிடும் கலாச்சாரத்தில், பொறுமையோடு, ஒரு குடும்பமாய், இறைவனின் உறவில், பிரச்னையை சிந்தித்து பார்த்து, எது சரி என்று சீர்துக்கி பார்த்து, இறைவனுக்கு எது உகந்தது என்பதை மட்டும் மனதில் நிறுத்தி, இறைவனின் மக்களுக்காக முடிவுகள் எடுக்கும் முறை என்பது சற்று பதத்து தான் போய்விட்டது.   

வேறொன்றும் எனக்கு மனதில் வருகிறது... இந்த புரிதலின்மை, தவறான புரிதல்கள், சிறு சண்டைகள் அனைத்துமே எப்படி கையாளப்படுகின்றன? இந்த நாட்களில் நான் நான்கைந்து முகநூல் குழுமங்களிலிருந்து வெளியேறிவிட்டேன்... காரணம், கிறிஸ்தவர்கள் - கத்தோலிக்கர்கள், கத்தோலிக்கரல்லாதவர்கள் என்று ஒருவரை ஒருவர் எதிர்த்து போடும் பதிவுகளும் கருத்துக்களும், சண்டைகளும்... அருவறுக்கத்தக்கதாய் இருக்கின்றன. கலந்தாலோசித்தல், உரையாடல் இவை நல்லது தான். ஆனால் ஒற்றுமை, புரிதல், என்ற இலக்குகளை நோக்கி இருக்கவேண்டும். அடுத்தவரை இழிவு படுத்த, சிறுமை படுத்த, நானே சரி என்று நிரூபிக்க, அடுத்தவரின் மனதை புண்படுத்த, தீர்ப்பிட, குறைகூற... என்ற இவையே இலக்காகும் போது அது உண்மையிலே கிறிஸ்துவின் மனநிலையோடு செய்யப்படுகிறதா என்று கேட்க தோன்றுகின்றது. 

ஒன்றை மட்டும் மனதிற்கொள்வோம்: என்னில் நீங்கள் இணைந்திடாவிடில் கணிகொடுக்க இயலாது. என்னில்  நீங்கள்... இணைந்திடாவிடில்! நாம் கிறிஸ்துவின்  சீடர்களாய் இணைந்திடாவிடில் கணி கொடுக்க இயலாது என்பதை உணர்வோம்... கிறிஸ்துவின் மனநிலையை அணிந்துகொள்வோம்!

Unite to Resolve Conflicts

Wednesday, 5th week in Eastertide 

2nd May, 2018: Acts 15: 1-6; Jn 15: 1-8

The responsorial psalm invites one to go to Jerusalem with rejoicing and we see two people going there in today's first reading: Paul and Barnabas. However, not with rejoicing but they go with a crisis. A noble fact is that they are insistent that they wouldn't burden the people unnecessarily. The forward thinking, right priorities and empathy for the believers are a few of the salient qualities that stand out in this passage. 

Apart from the crisis and the solution that they sought, the clear cut lesson is to understand the method of facing and resolving a crisis in 'Christ'ian terms. Banners and posters, anonymous letters and abusive posts, indecent demonstrations and political insinuations...none of these were used when the crisis arose. They simply got together. They united in the Lord, to find out what the Lord willed for them as one family of God. 

There is another thing that comes to my mind thinking of 'crisis' or lack of agreement or possibility of misunderstanding. These days I have gotten out of atleast four or five facebook groups because there were so many Christians - Catholics versus Non Catholics - getting into so many unnecessary arguments and fights. Dialogue and Conversation are fine, provided they are for further understanding and unity building. Not for the sake of mudslinging, finger-pointing and sheep stealing! It disgusts! 

One thing we are called to remember: we cannot bear fruit apart from the Lord; we cannot bear much of them without uniting as one heart and one mind in the Lord! That readiness to unite gave a moral authority to the Early Christian Community and made them true and attractive witnesses (cf. Acts 2:47). Are we ready to unite? Or are we fighting to prove each other wrong?