பிப்ரவரி 1: இறையாட்சியின் பணியாளர்களாய்

இன்று இறையாட்சிக்கான  எனது பங்கை செய்துவிட்டேனா?

ஆட்சியில் அமரவிருக்கும் தன் மகன் சாலமோனுக்கு தனது இறுதி அறிவுரையை வழங்குகிறார் தாவீது. அவ்வாறே தனது தூதர்களாய் செல்லவிருக்கும் தன் அப்போஸ்தலர்களுக்கு தனது அறிவுரையை வழங்குகிறார் இயேசு கிறிஸ்து. இந்த இரண்டு அறிவுரைகளிலும் ஒரு ஆழமான கருத்து இழையோடுவதை நாம் கவனிக்க வேண்டும். 

இவ்விரு அறிவுரைகளில் மட்டுமல்ல இறைவார்த்தை முழுவதிலும், மனுவுருவான இறைவார்த்தையாம் கிறிஸ்துவின் வாழ்விலும் இதே அறிவுரை தான் விஞ்சி நிற்கின்றது: எல்லாவற்றிற்கும் மேல் இறையாட்சியை நாடுங்கள், மற்றனைத்தும் உங்களுக்கு சேர்த்து கொடுக்கப்படும் (மத் 6:33), என்பதே அது. 

அப்போஸ்தலர்களும், முதல் கிறிஸ்துவ சமூகமும், தொடக்க கால  இறையூழியர்களும் இதையே தங்கள் உயிர் மூச்சாய் கருதினர். தங்கள் உடல் நலமோ, சுக வாழ்க்கையோ, இன்பமோ துன்பமோ, ஏன் உயிரும் கூட அவர்களுக்கு பெரிதாக தோன்றவில்லை. இறையாட்சி மண்ணில் மலர வேண்டும் என்ற ஒரே எண்ணம் அவர்களை ஆட்கொண்டிருந்தது.

சாலமோனும் கூட தனது தந்தையின் மகிமையிலிருந்து விழ நேர்ந்தது அவர் இறைவன் அமைத்த  ஆட்சி என்ற எண்ணத்தை மறந்தபோது தான் என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ளவேண்டும். நாம் இறையாட்சி என்ற ஒரு புள்ளியை மறந்துவிட்டோம் என்றால் நாம் செய்யும் அதிமிக பெரிய பணிகள் கூட அதன் உண்மை பொருளை இழந்து விடும். நமது பெருமைக்காகவும், நமது சிறு ஆதிக்க வட்டாரங்களை தக்க  வைத்துக்கொள்ளும் முயற்சியாகவும், நமது சிறு அரசுகளை கட்டி எழுப்பும் செயல்பாடுகளாகவும் மாறிவிடும். இறையாட்சியின் மீது நமது கண்களை பதியவைத்து நாம் சின்னஞ்சிறு செயல்கள் செய்தாலும் அது இறைவனின் முன்னிலையில் மாபெரும் சாட்சியமாய் உருவெடுக்கும் என்பதில் எந்த ஐயமும் இல்லை. 

இறையாட்சிக்கான நமது முன்னெடுப்பை உறுதி செய்வோம். நீதியின் அரசை, அன்பின் அரசை, சகோதரத்துவத்தின் அரசை, இறைவனின் அரசை இம்மண்ணில் நிறுவிட நம் அன்றாட வாழ்வில் சிறு சிறு செயல்களை இறையாட்சியின் மனநிலையோடு செய்வோம். ஒவ்வொரு நாளும், நாம் ஒவ்வொருவரும் இறையாட்சியின் பணியாளர்கள் என்பதை மறவாது வாழ்வோம்.

அனுதினமும் இந்த கேள்வியை நமக்குள்ளே எழுப்பிக்கொள்வோம்: இன்று இறையாட்சிக்கான எனது பணியை நான் செய்துவிட்டேனா?

Done your part for the Reign of God today?

WORD 2day: 1st February, 2018

Thursday, 4th week in Ordinary Time

1 Kgs 2:1-4, 10-12; Mk 6:7-13

David gives instruction  to young Solomon as he is about to take over the Kingdom. Jesus gives instruction to his apostles as they are about to set out for a mission! The common element is the instruction and there is a common thread that runs through the two sets of instructions too. 

For that matter the whole of the Word of God, and Jesus as the Word of God made flesh, always has this ready message to give us: Seek first the Reign of God, and all other things will be given unto you (Mat 6:33). 

The apostles, the first christian communities, the early missionaries... every one of them was filled with this same zeal. Health. wealth, pleasure, not even life mattered more than the Reign of God for them! 

Solomon would later fall from the glory of his father, precisely because he would lose sight of the Reign that God wanted to establish. When we lose sight of the Reign, even the most beautiful things we do in the name of God, will become things done for our own glory and our own petty kingdoms. The more we grow conscious of our call to live for the Reign, the more our work and our efforts would make sense. 

Let us renew our commitment towards the Reign of God today - the Reign of justice, love, peace, brotherhood and sisterhood... in short SHALOM, Wholeness, God's presence! Let us make present these in our little way everyday, that would be our part towards the Reign for today!

சனவரி 31: வழக்கமானவைகளில் இறைவனை காண

தவறுதலும் தவறவிடுதலும் இயல்பே எனினும்...

தவறுதல், பாவம் செய்தல், நம் குறைகளில் வீழ்தல் என்பன இயல்பான அனுபவங்கள் தான். எனினும் விழுந்த தவறிலேயே இருப்பேன் என்று எண்ணுதல் இறைவனின் பிள்ளைகள் என்ற நிலைக்கு ஒவ்வாததாகும். தாவீது இறைவனின் தேர்ந்துகொள்ளப்பட்ட மகனாக இருந்தும் தவறுகள் செய்தார், அதை திரும்ப திரும்பவும் செய்தார். அனால் அதன் பின்விளைவுகளை சந்தித்த போது தன் பிழையை உணர்ந்துகொண்டார். பல வேளைகளில் இப்படியே, என்றும் நம்மோடு இருக்கும் இறைவனை மறந்துவிட்டு ஏதாவது குழப்பத்தை நமக்கே வருவித்துக்கொண்ட பிறகு அவரை தேடி அலறியடித்து செல்வதை நாம் வழக்கமாகவே கொண்டுள்ளோம். 

இயேசுவின் வாழ்வில் நடந்த அனுபவத்தை பாருங்கள்... இறைமகன் அவர்களோடு இருப்பதை அவர்களால் உணரக்கூட முடியவில்லை. ஏனெனில் இயேசு யார் என்று அவர்கள் அளவுக்கு அதிகமாய் அறிந்திருந்தார்கள். இவ்வளவு சாதாரணமானவரா இறைவனின் மகனாக இருக்க முடியும்? இவர் தச்சனின் மகன் அல்லவா...வழக்கமான சாமானிய மனிதன் அல்லவா என்று புத்திசாலித்தனமாக தங்களுக்குள்ளே சொல்லிக்கொண்டார்கள். அந்த வழக்கமானவற்றில் தான் இறைவனை தவறவிட்டுவிட்டார்கள்.

இறைவனின் ஆழ்ந்த பிரசன்னம் எல்லா வேளைகளிலும் நம்மோடே உள்ளது என்பதை நாம் அறிந்து புரிந்து உணர்ந்து வாழ அழைக்கப்பட்டுள்ளோம். நமது வழக்கமான நாட்களில், அனுதின அனுபவங்களில், சாதாரண மனிதர்களில், ஆரவாரமற்ற நிகழ்வுகளில் இறைவனையும், இறைவனின் செய்தியையும் தேடி சந்திக்க கற்றுக்கொள்வோம். இல்லையெனில் தாவீதை போல நேரம் தாழ்ந்த பிறகே உணர்ந்து வருந்துவோம். 

வழக்கமானவை என்று நாம் கருதும் எல்லா சூழலையும் மனிதர்களையும் மதிப்போடு அணுகிப்பார்ப்போம், இறைவனை கண்டுகொள்வோம். 

To behold the Lord in the Ordinariness of Life

WORD 2day: 31st January, 2018

Wednesday, 4th week in Ordinary Time

2 Sam 24: 2,8-17; Mk 6: 1-6

Falling into sin, giving into our imperfections, are a common human experience. The most problematic experience is when we have fallen and we do not want to get out of it. David was a chosen one of God. He was blessed with experiences and graces that no one else had been blessed with... but he falls and he falls repeatedly. 

When things go wrong and miseries come his way he realises his folly. The Lord's grace is ever present with us - but it is possible that we do not realise it or we refuse to behold it in our obstinacy. 

The ordinariness of Jesus was an obstacle for the people to accept the great things that he was upto. They were not ready to notice or behold anything divine in Jesus, because they knew him too well! They were fixated in their idea that the ordinariness in which God's glory was set to shine, did not appeal to them.

It is important that we learn to behold the Lord's graceful presence, in the ordinariness of our lives; if not, it will be too late when we realise it, as it happens to David. Let us resolve to be ready and eager to behold the presence of the Lord in the ordinariness of our days. 

சனவரி 30: வித்தியாசமானவர்களாய் ...

கடவுளின் கண்ணோட்டத்திலிருந்து வாழ்ந்து பழகு 

சில நேரங்களில் சிலர் வித்தியாசமானவர்களாய் தோன்றுவதுண்டு. இன்று தாவீது அவருடன் இருந்தவர்களுக்கு அவ்வாறே தோன்றுகிறார். தாவீதை கொள்ளவேண்டுமென துடித்த அவரது மகன் அப்சலோம் போரிலே இறந்த செய்தி தாவீதையும் அவருடன் இருந்தோரையும் வந்து சேருகின்றது! ஒரு எதிரி ஒழிந்தான் என்று அவர்கள் கூடி கொண்டாட, தாவீதோ கண்கலங்கி மாளா துக்கத்தில் ஆழ்ந்துவிடுகிறார். 

கிறிஸ்துவும் சற்று வித்தியாசமாகவே இன்று தோன்றுகின்றார். எங்கு நோக்கினும் மக்கள் கூட்டமாய் இருக்க எல்லா பக்கங்களிலிருந்தும் உரசலும் அழுத்தமுமாய் இருக்க, என்னை யார் தொட்டது என்று இயேசு கேட்கும் கேள்வி சற்று அர்த்தமற்றதாய் வித்தியாசமானதாய் தான் தோன்றியிருக்கும். இறந்த சிறுமியின் அறைக்குள் செல்லும் முன் அவள் இறக்க வில்லை தூங்குகிறாள் என்று அவர் கூறியது இறக்கும் போது உடன் இருந்தவர்களுக்கு வித்தியாசமானதாக தான் இருந்திருக்கும். 

ஆனால் மற்றவர்களிடமெல்லாம் இல்லாத ஒன்று, மற்றவர்கள் எல்லாம் காண தவறிய ஒன்று, மற்றவர்களுக்கெல்லாம் தோன்றாத ஒன்று கிறிஸ்துவிடமும் தாவீதிடமும் இருந்தது என்பதே இதற்கு காரணம். கடவுளின் கண்ணோட்டத்திலிருந்து அனைத்தையும் பார்க்கும் திறனே அது!  

தன்னை கொள்ள நினைத்த ஒருவன் இறந்திருந்தாலும், கடவுளின் கண்ணோட்டத்திலிருந்து பார்த்த தாவீதுக்கு கடவுள் அளித்த கொடையாம் ஒரு மகனை இழந்தது தான் தெரிந்தது. அந்த நோயுற்ற பெண் இயேசுவை தொட்டபோது எந்த அன்போடும், எதிர்நோக்கோடும், நம்பிக்கையோடும் தொட்டாரோ அது இயேசுவுக்கு தெளிவாய் தென்பட்டது, அதை மற்றவர்கள் அறிந்திருக்க வாய்ப்பு இல்லைதான். அந்த இறந்த பெண்ணை கடவுளின் காணோட்டத்திலிருந்து பார்த்த போது ஒரு இறந்த உடலாக அல்ல ஆனால் இறைவனின் மகிமை வெளிப்பட ஒரு மாபெரும் வாய்ப்பாகவே அவருக்கு தென்பட்டது. 

நம் வாழ்வின் வெற்றி தோல்விகளையும், இன்ப துன்பங்களையும், தடைகளையும் தடங்களையும், சோதனைகளையும் வாய்ப்புகளையும், அல்லல்களையும்  எல்லா அனுபவங்களையும் இறைவனின் கண்ணோட்டத்தில் காணக் கற்றுக்கொண்டால் நமது வாழ்வு வேறுபட்டே தோன்றும்... அடுத்தவருக்கு வித்தியாசமானதாகவும், நமக்கு உன்னதமாயும் தோன்றும். இறைவனின் கண்ணோட்டத்திலிருந்து வாழ்வை வாழ தொடங்குவோம், வித்தியாசமானவர்களாய் வாழ்வை அணுகுவோம்... இறைவன் நம்மோடே!

Does not matter if you appear strange!

WORD 2day: 30th January, 2018

Tuesday, 4th week in Ordinary Time

2 Sam 18: 9-10,14,24-25,30-19:3; Mk 5: 21-43

Sometimes we might appear 'strange'. David does, in today's first reading! To those with David, it seemed well deserved that Absalom met with such an end for all that he had done to David; but for David, it was unbearable; he cries inconsolably. He appears strange for the people who wanted to celebrate the victory. 

Jesus looks strange, when he asks who is that who touched him, when there was a whole multitude that was crushing him! He appears strange when he tells those people at Jairus' house, 'the child is sleeping.' In fact, the disciple expressed their surprise and the people ridiculed him. 

There is an element here that those around did not see, which made it natural for Jesus (and David) but, for the people it was strange. The element is, the capacity to see everything from the eyes of God and feel everything from the perspective of God! 

When David looked at it from the perspective of God, it was his loving child who was dead! When Jesus felt the touch from the perspective of God, it was a touch of intense prayer and when He saw the child on the death bed, it was God's glory yet to be revealed.

When we look at our own successes, failures, difficulties, trials, temptations and struggles from the eyes of God - they will have completely different meanings - 'strange' for others, 'miracles' for ourselves! Begin to live your life from the perspective of God, it does not matter if you appear strange!

NOVENA TO THE FEAST OF ST. JOHN BOSCO - DAY 9

30th January, 2018: Don Bosco - A Man who lives on in his holiness 

Our Challenge: That we come to understand our special calling from the Lord, live our life to the full and march ahead towards sanctity

Our Prayer:

Lord God, thank you for Don Bosco, a man who lives on even today in his holiness, even after 130 years of his death. You gave him the grace to realise his special calling and dedicate his entire life for the salvation of the young. Grant that we may be attentive to the Spirit that we may understand our calling, feel your inspiration and march with determination towards sanctity, by serving those to whom you send us. We make this prayer through Christ Our Lord. Amen

சனவரி 29: இகழ்வோரும் புகழ்வோரும்

இறைவனின் சித்தத்தை மட்டுமே நம்பி இரு  

உங்களை சுற்றி பாருங்கள் - எங்கு நோக்கினும் இகழ்வோரும், புகழ்வோரும், புகழ்வது போல் இகழ்வோரும், நன்மையே கருதுவது போல அழிவை எண்ணுவோரும், துயரம் வருவிப்போரும் சூழ்ந்தே உள்ளனர். இத்தகைய சூழலில் இறைவனுக்கு உகந்த மக்களாய் எப்படி வாழ்வது என்ற பாடத்தை தாவீது நமக்கு கற்பிக்கிறார். அரசனாக இருந்தாலும் தன்னை பழித்தவனை, சபித்தவனை எதிர்த்து ஏதும் செய்ய வேண்டும் என்ற தேவையே தாவீதுக்கு எழவில்லை. அவன் சபித்தால் என்ன சபிக்காவிட்டால் என்ன... இறைவனின் சித்தம் எதுவோ அதுவே எனக்கு வாழ்வு, என்று தெளிவுப்படுத்துகின்றார் தாவீது. அவரல்லவோ உண்மையான கடவுளின் பிள்ளை?

நான் யாருக்கும் எந்த தீங்கும் செய்யவில்லையே, என்னை போய் இப்படி பேசிவிட்டார்களே! ஊர் என்ன சொல்லும், உறவென்ன சொல்லும், பார்ப்பவர்கள் என்ன சொல்லுவார்கள், இந்த உலகமென்ன சொல்லும் என்றெல்லாம் புலம்பி பிதற்றும் அறிவற்ற மானுடங்களான நமக்கு தாவீது தரும் பாடம் இது. 

தாவீது மட்டுமல்ல இயேசு கிறிஸ்துவும் அதையே தான் நமக்கு இன்று செய்தியாக தருகிறார். நீ இறைவனின் மகன், மெசியா  என்றெல்லாம் பேய்கள் புகழ்ந்த போது தன்னை மறந்து விண்வெளியில் பறக்கவில்லை கிறிஸ்து! அமைதியாயிரு! இவரைவிட்டு வெளியே போ என்று அந்த பேய்களையெல்லாம் அடக்கவே செய்தார். அதேபோல், அந்த ஊர் மக்கள் அவரை தங்கள் ஊரை விட்டு வெளியேற சொன்னபோது, நான் நல்லது தானே செய்தேன்... இந்த ஊரில் உள்ளவர்கள் ஏன் என்னை வெளியேற சொல்கிறார்கள்? அவர்களது பன்றிகள் அவர்களுக்கு அவ்வளவு முக்கியமாகிவிட்டதா என்றெல்லாம் கிறிஸ்து ஒரு கேள்வியும் எழுப்பவில்லை. ஏற்றுக்கொள்ளாவிடில் நான் செல்கிறேன்...அதற்காக நான் அழுது புலம்பி என் வாழ்வை மாய்த்துக்கொள்ள மாட்டேன் - ஏனெனில் எனக்கு தேவை, இறைவனின் சித்தம்.

நான் எங்கு செல்ல வேண்டும், என்ன செய்ய வேண்டும், எதை சொல்ல வேண்டும், எதை தேர்ந்துகொள்ள வேண்டும் என்பதையெல்லாம் முடிவு செய்பவர் இறைவனே, என்னை இகழ்வாரோ புகழ்வாரோ அல்ல, என்பதில் நாம் தெளிவாக இருந்தாலொழிய இறைவனின் பிள்ளைகள் என்று நம்மையே அழைத்துக்கொள்ள முடியாது! 

CURSES OR PRAISES - A CHRISTIAN FOCUS

WORD 2day: 29th January, 2018 

Monday, 4th week in Ordinary Time

2 Sam 15: 13-14, 30, 16: 5-13; Mk 5: 1-20

Isn't it everyone's experience that we come across some person or persons, who curse us, wish us ill and hold grudges against us? Today David demonstrates to us what should be the ideal response to such an experience. At times we get so worried, pulled down, discouraged, depressed, desperate, angered or crest fallen at such moments. 

Real faith would inspire us to do the contrary - that we remain calm, composed, clear, courageous and focused on God and God alone! Especially when we go out of our way to do something more than the ordinary, or involve in a public concern, there can be more opportunities of criticism and derision; let not our focus be lost! Let nothing move you, says St. Paul (1 Cor 15:58). 

It is equally true of a vain glory, or a cheap flattery! When the evil spirits start proclaiming Jesus as the Son of God, Jesus is not carried away by the adulation. He casts them away and sends them to where they belong! As that man who was possessed, returns to "his right mind", so are we called to remain ever in our senses. 

Only a right understanding of our faith, an uninterrupted focus on God and on doing God's will, can keep us in that right mind. When we sense a moment that tends to get the better of us, let this be our prayer: Lord, rise up and save me!

NOVENA TO THE FEAST OF ST. JOHN BOSCO - DAY 8

29th January, 2018: Don Bosco - A Man with Divine qualities 

Our Challenge: That we as persons entrusted with youth in our care, can see through the hearts of the youth to accompany them and as youth, to be open to the divine guidance.

Our Prayer:

Lord God, thank you for Don Bosco, a man who could see through the hearts of the youth in order that he could accompany them. May our love for the young, be as strong as his, that we may see, hear and understand the exact needs of the young, leading them to the salvation you have prepared. Grant us the grace to be sensitive to every one around us bringing them to feel your tender loving care. We make this prayer through Christ Our Lord. Amen

ABSOLUTE ALLEGIANCE TO THE ALMIGHTY

4th Sunday in the Ordinary Time

28th January, 2018

Dt 18: 15-20; 1Cor 7: 32-35; Mk 1: 21-28

It was a home for street kids. As I entered, a calendar caught my attention. It had the words running thus: with the young missionaries of hope and joy. I hoped to see some young religious in formation or some people getting ready to go on a mission. But the picture that accompanied it was more surprising. It was a click of a bunch of street kids with eyes all shining and faces beaming with smiles. They had called them 'missionaries of hope and joy'. Today's first reading came alive to me when I saw this. When the Lord said,  the Lord would raise a prophet as good as moses and that prophet was not only Jesus who did great wonders when he was still alive but in and through Jesus,  it is you and I who are called to be prophets today, here and now. 

The second reading points to us the way of being powerful prophets of God...and the way is,  an absolute allegiance to the almighty. To profess our allegiance to God with nothing to distract us,  nothing to preoccupy us,  nothing to hinder our speaking God's word or doing God's works. There is a saying in Tamil that says, only when you have something to safeguard under your care, you have anything to fear. When you have nothing to lose, you have nothing to fear. These kind of persons are true prophets!

  

The Gospel presents to us the model par excellence of a prophet of God: the very Son of God who professes and practices such a perfect allegiance to God that every one who saw him,  heard him was either taken up or threatened.   He had nothing to lose, because all that mattered to him was doing his Father's will. Neither the powerful high priests and scribes, nor Herod not even the demons could frighten him - what an absolute man of God! His was an authority that came from his personal integrity and flawless faithfulness to God. 

Our absolute allegiance to the almighty will make us like children who trust and depend totally on their parents. At times even a blind following of the directions given by God would suffice for us to work on our Sanctification and that of those around us. 

NOVENA TO THE FEAST OF ST. JOHN BOSCO - DAY 7

28th January, 2018: Don Bosco - A lover of the young

Our Challenge: That we understand our call to love the young, those in our care, those who depend on our goodness 

Our Prayer:

Lord God, thank you for Don Bosco, a man who loved what the young loved, in order to make them love what they ought to love. Like Don Bosco, grant us the grace to place always the needs of the others, especially those who depend on us in some way, before any of our needs. May we be sacrificing enough to give up anything for their good and for their salvation. We make this prayer through Christ Our Lord. Amen

சனவரி 27: அவரன்றி நீயேது?

இரவோ பகலோ புயலோ மழையோ ....

தாவீது என் மகன் என்று இறைவன் உரிமையோடு சொல்ல காரணமென்ன, சிந்தித்திருக்கிறீர்களா? அவரது போர்த்திறனா? வீரமா? வெற்றிகளா? அல்லது பேராற்றலா? இறைவனின்றி இவையெல்லாம் அவருக்கு ஏது? இவற்றிற்கெல்லாம் மேலாக ஒரு குணம் தாவீதுக்கு இருந்தது...அதுவே அவரை கடவுளுக்கு நெருக்கமானவராக, நமக்கு மாபெரும் எடுத்துக்காட்டாக பிரித்துக்காட்டுகிறது. அவரது தாழ்ச்சியும் இறைவனின் குரலுக்கு செவிமடுக்க அவரிடம் இருந்த தயார்நிலையும் தான் அது. 

தாழ்ச்சி என்பது உண்மையை காணக்கூடிய ஆற்றலாகும். நான் யார், என் வாழ்வில் நான் பெற்றுள்ள அனைத்தும் எங்கிருந்து வந்துள்ளது, இதை எல்லாம் பெற்றுள்ள நான் செய்ய வேண்டியதென்ன என்ற உண்மைகளை முழுமையாய் உணர்ந்திருத்தலே தாழ்ச்சியாகும். இந்த உண்மை உணர்வு இருந்தால் நான் வெற்றிபெறும் போது ஆழமான மகிழ்வும், தவறும் போது நிதானமான சீர்தூக்கலும் எனக்குள்ளே நிகழும், என்னை மனிதனாக்கும். அதை தான் முதல் வாசகத்தில் தாவீதின் வாழ்வில் நாம் காண்கின்றோம். தனது தவற்றை நாத்தான் சுட்டிக்காட்டும் போது முதலில் அது தன்னை குறித்து தான் சொல்லப்படுகிறது என்று தெரியாமலே கேட்டுக்கொண்டிருக்கும் தாவீது, "நீயே அந்த மனிதன்" என்ற வார்த்தைகளை கேட்டவுடனேயே இவ்வளவு நேரம் தன தவற்றை உணர்த்தியது இறைவன் தான் என்பதை உணர்ந்து அவரிடமே சரணாகின்றார்.  

நம் வாழ்விலும் கூட, இரவோ பகலோ, வெயிலோ மழையோ, புயலோ பூகம்பமோ, வெற்றியோ தோல்வியோ, சாதனையோ சோதனையோ, இன்பமோ துன்பமோ, எதுவானாலும் இறைவன் நம்மோடே இருக்கிறார் என்பதை உணர்ந்து வாழ கற்றுக்கொள்ள வேண்டும். ஒரு சிறு இடர் வரினும் எல்லாம் முடிந்துவிட்டது போன்று நாம் திணறும் பொது, உண்மையிலே இறைவனின் பிரசன்னத்தை நாம் கேள்விக்குள்ளாக்குகின்றோம். மற்ற நேரங்களில் எல்லாம் பேசிய பேச்சுகள் என்ன, வீசிய சூளுரைகளென்ன... இவையெல்லாம் வீணே. உள்ளம் உடையும் நேரத்தில் தான் உண்மைகள் வெளிப்படும்... நம் உள்ளம் உடையும் அனுபவத்தில் தான் இறைவனோடு நமக்குள்ள உறவு வெளிப்படும்.

புயல் கண்டு திணறும் சீடர்களை போலல்லாமல், தாவீதை போல  உள்ளம் உடைந்தாலும் அதை இறைவனுக்கு சரணாக்குவோம்... உடைந்த உள்ளத்தை இறைவன் ஒருபோதும் ஒதுக்குவதில்லை.

Submit to the Lord!

WORD 2day: 27th January, 2018

Saturday, 3rd week in Ordinary Time

2 Sam 12: 1-7, 10-17; Mk 4: 35-41

The first reading today brings out the best element of David for our consideration. David was favoured in the eyes of God, not for his valour or for his victories, nor for his eloquence or for his talents. The outstanding quality of David, that makes him an example to all of us, is his humility and his capacity to listen to the Lord. 

Humility is the ability to see the truth. And the capacity to listen to the Lord is the easiest way to observe the truth; the truth that is ever present right in front of our eyes. Even while Nathan was speaking, David did not realise the truth; but when the prophet said to David, "You are the man!", David realised his folly, that he has deluded himself from seeing the Lord who was right there with him all the while, even when David indulged in all the evil that he did. In his humility, he submits himself instantly to the mercy of the Lord. 

Weak as we are and tempted as we are, our capacity to listen to the Word of the Lord and our humility to submit ourselves to the mercies of the Lord, are those which can really make us persons of faith. The storm and the sea, the heavens and the creatures therein, everything obeys the Lord, and why should we hesitate to submit to the Lord? 

In faith let us ask the Lord and the Lord will give us a pure heart and a steadfast spirit!

NOVENA TO THE FEAST OF ST. JOHN BOSCO - DAY 6

27th January, 2018: Don Bosco - Father and Friend of Youth

Our Challenge: That we understand our call to have a filial attachment to Don Bosco, as a man who had a special charism from God! 

Our Prayer:

Lord God, thank you for Don Bosco, a man who loved the young genuinely, with the heart of a father and friend. Grant us the grace of loving people with sincerity of heart. May we make a difference in the lives of those who are around us, that they may feel related to us - as father, or friend, or guide or companion! May our relationships be genuine and life changing that we may be efficacious agents of your Reign on earth. We make this prayer through Christ Our Lord. Amen

சனவரி 26: விதையும் அதன் பலனும்...

திமோத்தேயுவும் தீத்துவும் தரும் பாடம் 

திமோத்தேயுவும் தீத்துவும் இன்று நமக்கு மாதிரிகளாய் தரப்படுகின்றார்கள்... இருவரும் அப்போஸ்தலராம் பவுலடிகளாரின் சீடர்கள். தன் வார்த்தையை கேட்பவர்களையும் தன் வாழ்க்கையை காண்பவர்களையும் இறையேசுவுக்காக வென்றெடுப்பதில் தூய பவுல் அடிகளாருக்கு இணை அவர் மட்டுமே. இறையாட்சி மண்ணில் மலர இவ்வப்போஸ்தலர்களும் சீடர்களும் தங்கள் வாழ்க்கையை எந்த அளவுக்கு தியாகம் செய்தார்கள் என்று சிந்திக்க அழைக்கும் அதே நேரத்தில் இன்றைய வாசகங்கள் நமக்கும் அதே அழைப்பு தரப்பட்டுள்ளது என்பதை நினைவில் கொள்ள நம்மை அழைக்கின்றன. 

கொடையாய் நமக்கு தரப்பட்டுள்ள கிறிஸ்தவ நம்பிக்கையை குறித்து எவ்வளவு அழகாக பவுலடிகளார் திமோத்தேயுவுக்கு எழுதுகிறார் என்று இன்றைய முதல் வாசகத்தில் காணுங்கள். விதையாய் நம் மனதில் தூவப்பட்டுள்ள இந்நம்பிக்கையை காத்து வாழ்வது, அதை அடுத்தவரோடு பகிர்ந்து கொண்டாடுவது என்ற நமது அழைப்பை நாம் உணர்ந்திருக்கின்றோமா?

நம் உள்ளத்தில் தரப்பட்டிருக்கும் இந்த கொடையாம் நம்பிக்கை இறையாட்சி என்னும் பயிராய் முளைக்க வேண்டும், பலன் தரவேண்டும் என்பது இறையழைப்பு. ஆனால் அதை வளரச்செய்வது நமது கையில் இல்லை...அது இறைவன் தரும் கொடையாகும். பொறுமையிழக்காமல், ஆர்வமிழக்காமல், கவனம் சிதறாமல் விதைக்கப்பட்ட விதையை (நம்பிக்கை) பாதுகாப்பது நம் பொறுப்பு, அதை பலனளிக்க செய்து பயிராக (இறையாட்சியாக) உருமாற்றுவது இறைவனின் பொறுப்பு - இதை உணர்ந்து வாழ்வதே கிறிஸ்தவ அழைப்பு. 

சோதனைகள் எதிர்ப்புக்கள் சவால்கள் மத்தியில் கிறிஸ்தவ மதிப்பீடுகளை இழக்காமல் வாழ்வதே நம் நம்பிக்கையை காப்பது என்று பொருள்படும். இது நம்மால் முடியும் ஏனெனில் ஆற்றலின் ஆவியை, அன்பின் ஆவியை, சுய கட்டுப்பாட்டின் ஆவியை இறைவன் நமது உள்ளத்தில் பொழிந்துள்ளார். திமோத்தேயுவை போல தீத்துவை  போல பவுலடிகளாரின் பாதையில் இறைவார்த்தையின் மக்களாய் நம்பிக்கையில் நம் வாழ்வை ஊன்ற செய்வோம், இறையாட்சியின் அறுவடையை பலுகச் செய்வோம்.

THE SEED AND THE FRUIT

THE WORD AND THE SAINTS

26th January: Remembering Sts. Timothy and Titus

2 Tim 1: 1-8; Mk 4: 26-34 

Timothy and Titus are two models we are presented with today.  They were both finds of the Apostle Paul on his journeys. Inspiring the listeners to make a life choice is a special gift that some are given with. St. Paul possessed this and used it well for the Reign of God. Timothy and Titus join the great band of apostles that Jesus initiated. 

How beautifully Paul speaks of faith in the first reading of today (we have chosen the one from the letter to Timothy)...as something that is gifted, something that has to be nurtured and something that has to be handed over and celebrated! 

Faith is a gift from God, as life and growth are. Just like the sower sows and waits for the grains to sprout, so do we sow all the goodness that we can and wait for the life and growth that God alone gives. We cannot be impatient and agitated to see their fruits, fruits will appear in God's own time, for it is the Lord who is at work!

Our faith has been sown in the ground of our hearts, it has to grow into the Reign of God on earth. Our responsibility is to nurture the seed (the faith) and await the fruit (Reign). It is not within our capacity to establish the Reign where we are, but it is within our capacity to live our faith to the full, because we are given a Spirit of power, love and self control! When we live it, the Reign will sprout!

The call the establish the Reign, however remains open and obligatory even today. Because, the Reign is yet to be made visibly present in the world. Every baptised person is entrusted with the task of establishing the Reign of God and what is your response? Do examples such as Timothy's and Titus' impel us towards action?

NOVENA TO THE FEAST OF ST. JOHN BOSCO - DAY 5

26th January, 2018: Don Bosco - A Spiritual Father

Our Challenge: That we understand our Catholic Spirituality and follow it in its depth. 

Our Prayer:

Lord God, thank you for Don Bosco, a man who promoted reverence to the Blessed Sacrament, love for Blessed Mother and loyalty to the Holy Father. He was a Spiritual Father to hundreds of youth and continues to be the same for millions of them today. Make us grateful for the Catholic faith we have and help us deepen our understanding and appreciation for it. We make this prayer through Christ our Lord.

சனவரி 25: மனமாற்றம் - கடவுளுக்கான முழுமன தேர்வு

கடவுளை நோக்கிய வாழ்வுக்கான மாற்றம்

தூய பவுலடிகளாரின் மனமாற்றத்தை நினைவுகூரும் நாள் இன்று. நமது மனமாற்றத்தை குறித்து சிந்திக்க அழைக்கிறது இவ்விழா. இன்றைய  காலச்சூழலில் மனமாற்றமும் மதமாற்றமும் ஒன்றிற்கொன்று குழப்பம் தரக்கூடிய சொற்களாக  பயன்படுத்த படுகின்றன. நற்செய்தி அறிவிப்பு என்பது மதமாற்றத்தை நோக்கியதல்ல, மாறாக மனமாற்றத்தை நோக்கியது என்று நாம் ஆழமாக இன்று புரிந்துகொள்ள முயல்வோம். நற்செய்தியை அறிவிக்காவிடில் ஐயோ எனக்கு கேடு (1 கொரி 9:16) என்று கூறுவதை மனதிற்கொள்வோம். 

ஒவ்வொரு நாளும் நற்செய்தி நம்மை வந்து அடைந்த வண்ணமே உள்ளது... அன்று பவுலடிகளாருக்கு ஏற்பட்ட பெரும் காட்சியை போல் இல்லை எனினும், இறைவனின் வார்த்தை நம்மோடு பேசாத தினமே இல்லை, பேசாத பொழுதே இல்லை என்பதே உண்மை. அவ்வாறிருக்க, நாம் இவ்வார்த்தையை உணர்ந்து உள்வாங்குகின்றோமா, ஒவ்வொரு நாளும் மனம் மாறுகின்றோமா என்பதே கேள்வி. இந்த மனமாற்றம் என்பது இறைவனை நோக்கிய பயணம், முழுமையாய் கடவுளை தேர்ந்துக்கொள்ளும் வாழ்க்கை, முழுமனதோடு முழு உள்ளத்தோடு, முழு ஆன்மாவோடு, வாழ்வின் முழு ஆற்றலோடு இறைவனை தெரிந்துகொள்ளும் வாழ்க்கை முறை. இது அன்றாட வாழ்வின் ஒரு சவால் தானே?

 இறைவன் தன் பேசுகிறார் என்று உணர்ந்த மறு தருணமே தரையில் கிடந்த சவுல் கேட்கும் கேள்வியை காணுங்கள்: இறைவா நான் என்ன செய்ய வேண்டும்? இதுவல்லவா நாம் தினம்தினம் கேட்க வேண்டிய கேள்வி - இறைவா இன்று நான் என்ன செய்ய வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கின்றீர்? உம்மை தேர்ந்துகொண்ட வாழ்வு வாழ நான் உண்மையில் என்ன செய்ய வேண்டும்? 

Conversion - an absolute choice for God!

THE WORD AND THE FEAST

25th January: Conversion of St. Paul

Acts 22: 3-16; Mk 16: 15-18

The feast of Conversion of St. Paul invites us to reflect on our conversion. Unfortunately, in today's context, the word 'conversion' has more political connotation than spiritual! 

In fact today is a beautiful occasion for us to remind ourselves that conversion is not about numbers and increasing the fold. It is a personal decision to go towards God, an about-turn (as the Greek word 'metanoia' suggests); it is an absolute choice for God! Choice for God...because we begin to see the role that God has played in our life and choose to actively acknowledge it; Absolute... because nothing else matters as much as God and God's will do! 

We are called to conversion... may not be as dramatic as that of St. Paul's, as we read in the first reading today, but more demanding! Yes, we are called to daily conversion. To be aware, each day and each moment, of those things that take us away from our progress towards God. Nothing - no demonic powers, no distracting languages, no cunning serpents, no poisoning lifestyle - should lead us away from God... we are called to make an absolute choice every day, for God and for God's Word.  Not merely in words but by my very life, I am obliged to proclaim God's message. "Woe to me if I do not preach the Gospel," reminds me St.Paul (1 Cor 9:16). 

Notice the very first question that Paul asks the Lord after he recognises it was the Lord: What am I to do Lord? That is a relevant question for each of us to ask every day: What am I to do Lord, to turn to you and to make an absolute choice for you!

UNITY OCTAVE 2018 - DAY 8

25th January, 2018

He will gather the dispersed...

from the four corners of the earth.

Readings: 

Isaiah 11:12-13             Ephraim shall not be jealous of Judah, and Judah shall not be                                           hostile towards Ephraim
Psalm 106:1-14, 43-48  Gather us to give thanks to your holy name
Ephesians 2:13-19         He has broken down the dividing wall
John 17:1-12                 I have been glorified in them

Happening today: 

The world churches work together to heal the wounds in the Body of Christ on earth, which are a legacy left by a history so different and indifferent. Reconciliation often demands repentance, reparation and the healing of memories. One example is the acts of apology and reparation undertaken by individual churches and their representatives. Like the People of  Israel, the Church in its unity is called to be both a sign and an active agent of reconciliation.

Reflection

Throughout the biblical narrative of salvation history, an unmistakable motif is the unrelenting determination of the Lord to form a people whom he could call his own. The formation of such a people – united in a sacred covenant with God – is integral to the Lord’s plan of salvation and to the glorification and hallowing of God’s Name.

The prophets repeatedly remind Israel that the covenant demanded that relationships among its various social groups should be characterized by justice, compassion and mercy. As Jesus prepared to seal the new covenant in his own blood, his earnest prayer to the Father was that those given to him by the Father would be one, just as he and the Father were one. When Christians discover their unity in Jesus they participate in Christ’s glorification in the presence of the Father, with the same glory that he had in the Father’s presence before the world existed. And so, God’s covenanted people must always strive to be a reconciled community - one which itself is an effective sign to all the peoples of the earth of how to live in justice and in peace.

Prayer

Lord,
we humbly ask that, by your grace,
the churches throughout the world
may become instruments of your peace.

Through their joint action as ambassadors
and agents of your healing, reconciling love
among divided peoples,
may your Name be hallowed and glorified.

Amen.

The right hand of God
is planting in our land,
planting seeds of freedom, hope and love;
in these many-peopled lands,
let his children all join hands,
and be one with the right hand of God. 

courtesy: http://www.vatican.va/roman_curia/pontifical_councils/chrstuni/weeks-prayer-doc/rc_pc_chrstuni_doc_20170613_week-prayer-2018_en.html

NOVENA TO THE FEAST OF ST. JOHN BOSCO - DAY 4

25th January, 2018: Don Bosco - A Father of a Family

Our Challenge: That we feel part of a family called to march towards sanctity

Our Prayer:

Lord God, thank you for Don Bosco, a man who initiated a movement, a family that marches hand in hand towards sanctity. May we inherit from this great person of God the sense of belonging to each other, specially to those who are suffering or in need. May we edify each other by our personal sanctity and journey together towards that eternal home of bliss that you have prepared for us. We make this prayer through Christ our Lord. 

சனவரி 24: விசுவாசமுள்ளோராய் வீரியமுள்ளோராய்

விதைக்கப்படவும் வாழ்வளிக்கவும் 

சாதனைகள் புரிய அன்று, அவருக்கு விசுவாமுள்ளோராய் வாழவே இறைவன் நம்மை அழைக்கின்றார், என்று தன் வாழ்க்கையினாலே எண்பித்தார் அன்னை தெரசா. அவரின் இந்த வார்த்தைகள் இன்றைய வாசகத்தின் வழியாய் நம்மை வந்தடைகின்றன - விசுவாசமுள்ளோராய் வாழ்வது நம் பங்கு, அதற்கு வீரியமளித்து பலனளிப்பது இறைவனின் பங்கு. தாவீதுக்கு இதை தெளிவாக்குகிறார் இறைவன். சாதாரண ஆடு மேய்க்கும் சிறுவனாய் இருந்த தாவீதை அரசனாய் உருவாக்கியது இறைவனின் சித்தம் என்பதை தாவீதுக்கு நினைவூட்டும் இறைவன், அந்த சித்தத்தின் படி வாழும் வரை அவனின் அரசுக்கு முடிவே இராது என்பதையும் தெளிவாக்குகிறார். தனக்கு முன் சென்ற சவுலின் நிலைமையை உணர்ந்து வாழும் நற்பாடத்தை தன் மனதில் தெளிவாய் பெற்றுக்கொள்கிறார் தாவீது. 

விதையெடுத்துக்கொண்டு நிலம்தேடி செல்லும் விவசாயியைப்போல, நம் வாழ்வை நம்மால் இயன்ற வரை இறைவனுக்கு ஏற்றவாறு வாழ்வது மட்டுமே நமது கையில் உள்ளது. அதை பலனளிக்குமாறு மாற்றுவதும், அதன் பலன்களை உலகறிய செய்வதும் இறைவனின் செயல் என்பதை நாம் உணர்ந்து வாழ இன்றைய இறைவார்த்தை நம்மை அழைக்கின்றது. நட்டுவைத்தவனும் அல்ல, நீரூற்றியவனும் அல்ல, இறைவனே வளரும் பயிரை வளர செய்கிறார் என்று கூறும் பவுலடிகளாரின் வார்த்தைகளை சிந்தித்து பாப்போம் (1 கொரி 3:7).

இன்று நாம் சிறப்பிக்கும் புனிதராம் பிரான்சிஸ்கு சலேசியாரும் இந்த கூற்றை உணர்ந்தவராகவே இருந்தார். உங்கள் குடும்பத்திலோ குழுமத்திலோ பிரச்சனைகள் எழும் போது அவற்றை பொறுமையோடும் இனிமையோடும் அணுகும் வழியை கற்றுக்கொள்ளுங்கள். ஏனெனில் அவற்றிலும் இறைவனே உங்களை வழிநடாத்துகின்றார் என்பது உண்மையல்லவா, என்று அவர் கேட்கும் கேள்வி நம்மை ஆழ்ந்து சிந்திக்க தூண்டுகிறது. 

நமது எண்ணம் முழுவதும் ஒன்றை நோக்கியே இருக்க வேண்டும்: இறைவனின் சித்தத்திற்கு விசுவாசமுள்ளவர்களாய் வாழ்வது மட்டுமே அது. வீரியமுள்ளவர்களாக்குவதும், பலனளிக்க செய்வதும் இறைவனின் செயல் என்பதை உணர்ந்துவிட்டால், விதைக்கப்பட தயங்கமாட்டோம்! என் அடியாரின் மீது எனக்குள்ள அன்பு என்றுமே குறையாது என்று வாக்களிக்கிறார் இறைவன். 

FAITHFULNESS & FRUITFULNESS

THE WORD AND THE SAINT

24th January 2018: Celebrating St. Francis de Sales

2 Sam 7: 4-17; Mk 4: 1-20

An oft repeated  quote of Blessed Mother Teresa explains that we are called to be faithful, not successful! It can well be paraphrased in today's readings as: We are called to be faithful and it is God's to make it fruitful. The Lord makes David understand that all the glory that he had acquired was a bountiful gift from God. The Lord does not want David to fall in the same trap as his predecessor, the trap of pride and arrogance. The Lord promises much more to David, just because he has proved himself to be a faithful servant and a loving son. 

Just like the sower in the parable that Jesus narrates, David did not have much to do with his rise from a simple shepherd boy to the king that he became. All that the sower can do is, sow and faithfully take care of the sown seed as it grows.  "Neither the one who plants nor the one who waters is anything, but only God, who makes things grow" (1 Cor 3:7), writes St. Paul. 

Francis de Sales, the Doctor of Kindness whom we celebrate today, would say: "The many troubles in your household will tend to your edification, if you strive to bear them all in gentleness, patience and kindness. Keep this ever before you, and remember constantly that God's loving eyes are upon you amid all these little worries and vexations." Faithfulness is ours and Fruitfulness is the Lord's!

Our concern should be just one: to be faithful to the Lord in everything and the Lord will reward it with fruitfulness, in God's own goodness, because the Lord says: Forever I will maintain my love for my servant! 

UNITY OCTAVE 2018 - DAY 7

24th January, 2018

Building family in household and church

Readings: 

Exodus 2:1-10          The birth of Moses

Psalm 127                Unless the Lord builds the house, those who build it labour in vain

Hebrews 11:23-24    Moses was hidden by his parents … because they saw
                               that the child was beautiful

Matthew 2:13-15      Joseph got up, took the child and his mother by night, and went to                                   Egypt

Happening today: 

In the world today, the family continues to be adversely affected by new factors such as the migration of parents, financial problems, domestic violence, questioning of fundamental beliefs and values, and so on. Facing this reality, the Christian communities are working to give support to both nuclear and extended families. There has to be an increased faithfulness, commitment and sensitivity towards our call to live as families, families of God.

Reflection

Families are of central importance for the protection and nurture of children. The Bible accounts of the infancies of both Moses and Jesus, who were in mortal danger from the moment they were born because of the murderous orders of angry rulers, illustrate how vulnerable children can be to external forces. These stories also show how action can be taken to protect such little ones. Matthew presents us with a model of fatherhood that is in loving fidelity to the Lord’s command, especially in turbulent times.

The Scriptures view children as a blessing and as hope for the future. For the Psalmist, they are ‘like arrows in the hand of a warrior’. As Christians, we share a common calling to live as supportive family networks, relying on the strength of the Lord for the task of building strong communities in which children are protected and can flourish.

Prayer

Gracious God,

you sent your son to be born in an ordinary family
with ancestors who were both faithful and sinful.

We ask your blessing upon all families
within households and communities.
We pray especially for the unity of the Christian family
so that the world may believe.
In Jesus’ name we pray,

Amen.

The right hand of God
is writing in our land,
writing with power and with love;
our conflicts and our fears,
our triumphs and our tears, 

courtesy: http://www.vatican.va/roman_curia/pontifical_councils/chrstuni/weeks-prayer-doc/rc_pc_chrstuni_doc_20170613_week-prayer-2018_en.html

NOVENA TO THE FEAST OF ST. JOHN BOSCO - DAY 3

24th January, 2018: Don Bosco - A Beloved Son of Mary 

Our Challenge: That we be true sons and daughters of the Blessed Mother, who carried out God's will diligently. 

Our Prayer:

Lord God, thank you for Don Bosco, a man who identified himself as a beloved son of Mary. In every stage of his life and in every one of his endeavours he felt the maternal presence of the Blessed Mother. Grant that we may recommend ourselves totally to our Heavenly Mother, that we may be guided, protected and directed towards doing your will with utmost diligence. We make this prayer through Christ our Lord. 

NOVENA TO THE FEAST OF ST. JOHN BOSCO - DAY 2

23rd January, 2018: Don Bosco - A Shepherd of the Young 

Our Challenge: That we become shepherds in our own way, to the young and to our peers.

Our Prayer:

Lord God, thank you for Don Bosco, a man who was capable of leading the young to their divine Shepherd. Grant us the grace to lead the young towards the fullness of life. May we never become a scandal to others, especially to the young. May we become an inspiration to our peers and all those who are around us. We make this prayer through Christ our Lord. 

சனவரி 23: இறைசித்தம் செய்ய - ஏன்?

சனவரி 23: இறைசித்தம் செய்ய - ஏன்?

நான் ஏன் இறைசித்தம் செய்ய வேண்டும்?

இறைவனின் சித்தத்தை செய்வது என்பது நமது கடமை மட்டுமல்ல நாம் என்றுமே சரியான வழியில் செல்வதற்கான உத்தரவாதமும் அதுவே. அனால் இறைசித்ததை செய்வதற்கு பல்வகையான காரணங்கள் இருக்கக்கூடும். 

முதலாவது, இறைசித்தம் செய்யாது போனால் எனக்கு ஏதாவது இழப்பு நேரிடும், இடர் வந்து சேரும் என்ற பய உணர்வாக இருக்கலாம். இங்கு நமக்கேன் வம்பு என்ற தப்பிக்கும் எண்ணமே விஞ்சி நிற்கின்றதே ஒழிய இறைவன் பால் உள்ள நம்பிக்கை அல்ல.

இரண்டாவதாக, இது இறைசித்தம், இதை தான் நான் செய்ய வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறேன். ஆகவே அதையே நான் செய்வது எனக்கு நலம். இது என் கடமை, வேறு வழி இல்லை. சிறு வயதிலிருந்து என்னை இப்படி தான் வளர்த்திருக்கிறார்கள். இதுவே என் வழக்கமாகவும், பழக்கமாகவும் ஆகிவிட்டது எனவே இதை செய்கிறேன் என்று நாம் வாதிடலாம். இதில் பாராட்டப்பட கூடிய ஒரு நல்லொழுக்கம் இருக்கிறது என்பது உண்மையானாலும், எந்திரமயமானதொரு கீழ்ப்படிதலே இங்கு விஞ்சி நிற்பதை நம்மால் காணமுடிகிறது. 

இன்றைய முதல் வாசகத்தில் தாவீதும், நற்செய்தி வாசகத்தில் கிறிஸ்துவும் நமக்கு தரும் பாடம் என்னவென்று சற்று உற்று நோக்குவோம். கடவுளின் சித்தத்தை செய்வது எனக்கு மகிழ்ச்சி தருகிறது ஏனெனில் நான் அவரை நேசிக்கிறேன். அவரது அன்பு எவ்வளவு ஆழமானது என்று நான் அறிந்துள்ளேன், அவ்வன்பு என் நல்லதையே என்றும் சிந்திக்கும்  என்று நான் உறுதியாக நம்புகிறேன். அவரது சித்தத்திற்காக எத்தனை துன்பங்களையும் ஏற்க நான் தயாராக உள்ளேன் ஏனெனில், என் வாழ்வில் நடக்க கூடிய எல்லாவற்றிலும் சிறந்தது அவரது சித்தமே! 

என்னை அனுப்பினவரின் சித்தத்தை செய்வதே எனக்கு உணவு என்று வாழ்ந்த கிறிஸ்துவை போலவே இறை சித்தத்தை அன்போடு ஏற்கும் போது தான் நான் கிறிஸ்துவின் சகோதரனாக சகோதரியாக நண்பராக மாறுகிறேன், அதாவது கடவுளின் உண்மை மகனாக மகளாக பிறக்கிறேன். 

Doing God's Will... but why?

WORD 2day: 23rd January, 2018

Tuesday, 3rd week in Ordinary Time

2 Sam 6: 12-15, 17-19; Mk 3: 31-35

Doing God's will, for us is at one and the same time, a duty and a guarantee of righteousness. But there can be various motivations for doing God's will in life. 

It could be because, we are afraid that if we do not do God's will we might get into trouble. It is like carrying out our duties out of fear of undesirable consequences. 

Secondly it could be because we are expected to do it; that is, doing the duty for the sake of duty. One feels he or she has been brought up and always been taught that way and it should carry on for whole life that way. Though there is an appreciable discipline involved here, it seems very robotic and slavish. 

Today, David in the first reading and Jesus in the Gospel, give us a beautiful outlook on doing God's will - doing what God wants, because we love God! We have experienced the love of God to such an extent, that we cannot but do what pleases God; we cannot count the cost; we are ready to give up anything for the sake of doing the will of God. "My food is to do the will of the one who sent me!" declared Jesus with no hesitations (Jn 4:34). 

It is only when we too feel that way, we become like Jesus, we become his brothers and sisters...that is, we become the loving children of God our father and mother.